Χρόνια πολλά σε όλους τους πατεράδες του κόσμου

 

Επειδή  εχθές δεν έγραψα, θα ήθελα να πω ότι ήταν η γιορτή του Πατέρα. Θύμησες πολλές από τα παιδικά χρόνια,όπου ο πατέρας μου μας έπαιζε, έκανε κολοτουμπες, μας έπαιρνε καβάλα στην πλάτη του, μας πήγαινε βόλτα στα κατσίκια και στις κότες, μας έφερνε γλυκά και πολλά ακόμη. Κάποια εξ αυτών μέχρι σήμερα επαναλαμβάνονται σαν να μην πέρασαν τα χρόνια. 

Όμως σε αυτή την ανάρτηση πέραν του δικού μου πατέρα, θα ήθελα να αναφερθώ και στους πατεράδες, που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους είτε λόγω χωρισμού είτε λόγω απώλειας της μητέρας, στους πατεράδες που δεν βλέπουν τα παιδιά τους λόγω διαζυγίου και στους πατεράδες που έχουν χάσει κάποιο παιδί. 

Όπως η μητέρα έτσι και ο πατέρας είναι από τα ιερότερος πράγματα στον κόσμο και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Είναι μέρος της ψυχής μας και θα πρέπει να το έχουμε καθημερινώς στο νου μας. Θα πρέπει τους γονείς μας να τους τιμούμε καθημερινώς και αδιαλείπτως. Θα πρέπει να είναι εικόνισμα μας. Αυτοί μας μεγάλωσαν και είμαστε εδώ σήμερα, με τα θετικά και τα αρνητικά. Αυτοί μας έδωσαν ζωή. 

Και επειδή ο πατέρας γεννά θα ήθελα να πω ένα χρόνια πολλά σε όλες τους πατεράδες του κόσμου