Η ελληνική γλώσσα έχει μεγάλη δύναμη αλλά εμείς στη σημερινή εποχή έχουμε ξεχάσει την σημασία των λέξεων. Σε αυτή μου την ανάρτηση θα αναφερθώ στον διάλογο. Όλοι γνωρίζουμε ότι η λέξη προέρχεται από την πρόθεση διά και από το ουσιαστικό λόγος. Δηλαδή η συζήτηση μεταξύ δύο ή περισσότερων ανθρώπων.
Κατά πόσο όμως την σημερινή εποχή ακολουθούμε τα όσα αναφέρει η λέξη διάλογος; Όπως διαπιστώνω καθημερινώς τόσο από τα πάνελ των τηλεοπτικών εκπομπών όσο και από τις συνεδριάσεις της Βουλής, των περιφερειακών συμβουλίων και των δημοτικών συμβουλίων αυτό δεν υφίσταται. Κατά την τοποθέτηση ενός συμβούλου ή υπουργού ή οτιδήποτε άλλο ο καθένας πετάγεται και λέει το μακρύ του και το κοντό του ή και το ενδιάμεσο του. Και έτσι το μόνο που επικρατεί είναι μία χάβρα και τίποτα λιγότερο ή τίποτα περισσότερο.
Αυτό διαπίστωσα και στην χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του δήμου διρφύων Μεσσαπίων που σε κάθε λέξη ή σε κάθε φράση κάποιος θα βρισκόταν να πεταχτεί να πει το δικό του "μαργαριτάρι". Αν θέλουμε να μιλάμε για επίπεδο ή για μόρφωση όπως κάποιοι ισχυρίζονται, τότε το μόνο που θα πρέπει να κάνουμε είναι να κατανοούμε τις λέξεις να κατανοούμε το περιεχόμενο αυτών και να το κάνουμε βίωμα μας.
Σύμφωνα με τους κανόνες του διαλόγου περιμένουμε να τελειώσει κάποιος την τοποθέτηση του και όταν μας δοθεί εκ νέου ο λόγος να τεκμηριώσουμε ή να τοποθετηθούμε πάνω στα λεγόμενα του προηγούμενου ομιλητή. Και για να μην παρεξηγηθώ αυτά δεν το λέω για κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο αλλά τα λέω γενικότερα ώστε να κατανοήσουμε και να καταλάβουμε την πραγματική ουσία του διαλόγου. Kαι επειδή ποτέ δεν είναι αργά ας κάνουμε την αρχή από σήμερα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου