Τα Κάλαντα που έλεγαν παλαιότερα Παραμονή Φώτων

 

Παραμονή των Φώτων σήμερα και στα χωρια μας παλιότερα έβγαιναν τα παληκάρια να τραγουδήσουν τα κάλαντα,  με αυτά τα ξεχωριστά λόγια...

"Σαν το καλησπερίσαμε και τούτο τον αφέντη, που 'ταν καλός κι ευγενικός κι από καλούς ανθρώπους. 

Δε σου 'πρεπε αφέντη μου να ζεις σε τέτοια χώρα, 

μον' σου 'πρεπε αφέντη μου στην πόλη σε παλάτια 

να κοσκινίζεις τα φλουριά να δερμονίζεις τ' άστρα και τ'αποκοσκινίσματα δωσ' τα στα παληκάρια.

Πολλά είπαμε τ'αφέντη μας, ας πούμε της κυράς μας. 

Κυρά μου ρούσα πέρδικα και χα-ι-μαλού τρυγώνα. 

Κυρά μ' για δε στολίζεσαι να βγεις ταχιά στα φώτα? 

Να βάλ'ς τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι αστήθι

 και του κοράκου το φτερό βάλτο καμπανοφρύδι.

Πολλά είπαμε και της κυράς ας πούμε και του γιού της. 

Έχεις και γιό στα γράμματα και γιο στο ψαλ(η)τήρι. 

Να τον φωτίσει ο θεός να βάλει πετραχείλι

Έχεις και κόρη όμορφη πραματευτης τη θέλει χίλια αμπέλια ατρυγητα, χωράφια με τους σπόρους. 

Εδώ που τραγουδησαμε πέτρα να μη ραισει και ο νοικοκύρης του σπιτιου χρόνια πολλά να ζήσει,  να ασπρισει σαν το πρόβατο να ζήσει σαν τη Δελφη.

Το βρήκα από την χορό διδάσκαλο του Συλλόγου Μακρυκάπας "Τα Βάβουλα" Αναστασία Παπακυριακού