Από εχθές μπήκαμε και επίσημα στη νηστεία για το Πάσχα. Ένα από τα εδέσματα που καταναλώνουμε είτε ως φαγητό είτε ως γλυκό είναι και ο χαλβάς. Ψάχνοντας βρήκα την καταγωγή του και την μοιράζομαι μαζί σας.
Η προέλευση
Ο χαλβάς αναφέρεται σε πολλές εκδόσεις του επιδορπίου αυτού. Η ίδια η λέξη σημαίνει «γλυκό», η οποία οδηγεί σε μεγάλη σύγχυση κατά την εξέταση ιστορικών κειμένων. Υπάρχει ένα είδος που περιγράφεται ως κολλώδες αλλά αρκετά μαλακό για να φαγωθεί με το χέρι. Για πολλές από τις συνταγές που αναφέρονται στο «helvahane» ή στην κουζίνα επιδορπίων του Τοπκάπι, το Παλάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καταγράφηκαν συστατικά αλλά όχι η μέθοδος παρασκευής, οι οποίες μάλλον πρέπει να αποτελούσαν κοινή λογική για τους ζαχαροπλάστες της εποχής. Μερικές από αυτές τις συνταγές χρονολογούνται στο 1471. (1)(edited)
Μία από τις πρώτες αναφορές στον χαλβά, με τη μορφή που ξέρουμε, προήλθε από τον μυστικιστική και φιλόσοφο Σούφι Μεβλάνα Σελαλεντίν-Ι Ρούμι, ο οποίος έγραψε για αυτό στο κείμενο των τελετών χαλβά τον 13ο αιώνα. (2) Αρκετές συνταγές από την ίδια εποχή μπορούν να βρεθουν στο αραβικό βιβλίο μαγειρικής που ονομάζεται «Kitab al-Tabikh», δηλαδή το βιβλίο των πιάτων. (3) Αν και ο χαλβάς έχει καταχωριστεί στα βιβλία συνταγών παλατιών κατά τη διάρκεια των αιώνων, δεν θεωρήθηκε ένα πολύ εκλεπτυσμένο επιδόρπιο. Μάλιστα, το Kitab al-Tabikh πρότεινε ότι μπορεί να φτιαχτεί με διαφορετικά είδη γλυκαντικών. Συμπυκνωμένο σιρόπι από ζάχαρη και νερό χρησιμοποιήθηκε συχνά ως το κύριο γλυκαντικό, αλλά η μελάσα της χουρμαδιάς, το μέλι, και άλλα, αναφέρονται επίσης ως εναλλακτικές λύσεις. (4)
Ο πρώτος προκάτοχος του χαλβά έχει περιγραφτεί ως ένα είδος μαντολάτου σε ένα αραβικό βιβλίο μαγειρικής του 10ου αιώνα. Η συνταγή απαιτεί να παρασκευαστεί σιρόπι με βραστό μέλι και ασπράδια αυγού, το οποίο στη συνέχεια αναμιγνύεται με ποικιλία από ξηρούς καρπούς. Μια παρόμοια εκδοχή που απαιτεί αλεύρι είναι η πιο αρχαία ποικιλία και είναι γνωστή ως “afrushe” στα Περσικά και “habis” στα Αραβικά. (1)
Οι Έλληνες, οι οποίοι εισήχθησαν στο χαλβά από τους Τούρκους, προτιμούν να χρησιμοποιούν σιμιγδάλι στην εκδοχή του πιάτου, αποκαλώντας τον «Χαλβά σιμιγδαλένιο»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου