Εχθές ήταν η Κυριακή των Βαΐων. Κατά την ημέρα αυτή εορτάζεται η ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου Του Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα όπου, κατά τους συγγραφείς των Ιερών Ευαγγελίων, οι Ιουδαίοι Τον υποδέχθηκαν κρατώντας βάια ή βάγια (κλάδους φοινίκων) και απλώνοντας στο έδαφος τα ρούχα τους ζητωκραύγαζαν «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». Αυτοί βέβαια που ζητοκραύγασαν το Ωσαννά, αυτοί οι ίδιοι φώναξαν λίγες ημέρες αργότερα το Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν.
Σε πόσους τομείς της ζωής μας δεν συμβαίνει αυτό; Αρχίζοντας από την πολιτική, που πανηγυρίζουμε τη μία ημέρα για τον εκάστοτε πολιτικό και την επομένη τον κακολογούμε, τον κατηγορούμε κ.ο.κ.
Το ίδιο δεν συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο ή σε οποιοδήποτε άλλο ομαδικό άθλημα; Από την μια χειροκροτούμε προπονητές και παίκτες και από την άλλη με το πρώτο στραβοπάτημα τους "στήνουμε στον τοίχο".
Το ίδιο δεν γίνεται και μέσα στην εκκλησία; Από την μία μαζευόμαστε κατά την χειροτονία ενός ιερέα και φωνάζουμε Άξιος και από την άλλη όταν πει η κάνει κάτι που δεν μας αρέσει ο ιερέας αρχίζουμε να τον κακολογούμε, να θέλουμε να φύγει από τον ιερό ναό και πολλά ακόμη.
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμη παραδείγματα, αλλά ο σκοπός δεν είναι αυτός, αλλά να κατανοήσουμε ότι όλοι μας, σίγουρα βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις, την μια ημέρα φωνάζουμε Ωσαννά και την άλλη Σταύρωσον αυτόν. Ευκαιρία να αναλογιστούμε γιατί το πράττουμε και να βρούμε τρόπους να το εξαλείψουμε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου