Μια υπέροχη εκδήλωση για την ξενιτιά έλαβε χώρα στα Ψαχνά. Δείτε βίντεο

 

Η ξενιτιά, αχ, πόσες συναισθηματικές εντάσεις και αναμνήσεις φέρνει στον άνθρωπο! Με ανατρέπει, με πληγώνει, με αγκαλιάζει. Είναι ένας περίεργος δρόμος που επιλέγουμε ελεύθερα ή πιέζονται να προχωρήσουν κάποιοι αναγκαστικά. Όπως και να το δεις, η ξενιτιά είναι μια ζωή που ζεις σε άλλη γη, μακριά από τους δικούς σου, μακριά από τον τόπο σου.

Τζηβαερι μου, τι όμορφος χαρακτηρισμός! Έτσι αποκαλούμε αγαπημένα πρόσωπα που ζουν σε μακρινές χώρες, αλλά παραμένουν στην καρδιά μας. Είναι οι συντροφιακές συζητήσεις που κρατάμε με αυτούς, μέσω των οθονών μας, που μας κρατούν συνδεδεμένους. Και παρ' όλο που διαχωρίζει η απόσταση, οι σχέσεις ενισχύονται και εμβαθύνουν με την ξενιτιά.

Η θάλασσα, η Γαλάνη, τι ακατάληπτη ομορφιά! Σαν να κρύβει μέσα της τα μυστικά της ξενιτιάς. Η αναμνηστική της ομορφιά αγκαλιάζει την καρδιά μας και μας μεταφέρει στιγμές από τον τόπο που αγαπάμε. Μπορεί να είναι η πιο πιστή φίλη του ξενιτεμένου. Με τον ήχο των κυμάτων της, μας δίνει δύναμη και απαλύνει τη νοσταλγία μας.

Τρία είναι τα φταιξίματα, ένας αριθμός που μας οδηγεί στην ιδέα της επιστροφής. Ένα φταίξιμο για τον τόπο που αγαπάμε, ένα φταίξιμο για τους ανθρώπους που αγαπάμε και ένα φταίξιμο για τις εμπειρίες που ζήσαμε. Όμως, η ξενιτιά δεν είναι πάντα εύκολη να ξεπεραστεί και η επιστροφή δεν είναι πάντα εφικτή. Πολλοί ξενιτεμένοι έχουν συνηθίσει σε νέες ζωές και νέες ευκαιρίες που η ξενιτιά τους προσέφερε.

Έτσι, το ξενιτεμένο μου πουλί, είναι αυτό το μικρό πουλάκι που πετά σε άλλους αιθέρες, σε ξένα μέρη, αλλά διατηρεί την ουσία του, την ταυτότητά του. Μπορεί να οικοδομήσει νέα φωλιά, να μάθει νέα τραγούδια και να γνωρίσει νέους ανθρώπους. Η ξενιτιά μπορεί να τον δυσκολέψει, αλλά το πουλί παραμένει πιστό στον εαυτό του.

Και έτσι, αγαπημένε μου, η ξενιτιά είναι μια σύνθεση από συναισθήματα, αναμνήσεις και ελπίδες. Ενίοτε είναι θλίψη και μελαγχολία, ενώ άλλες φορές είναι περιπέτεια και ευκαιρία. Ακόμα και αν η ξενιτιά παραμένει μακριά από την πατρίδα μας, πάντα θα φέρνει μαζί της το κομμάτι της ψυχής μας που ανήκει εκεί. 

Εχθές έκανε πρεμιέρα μια υπέροχη εκδήλωση για την ξενιτιά, με πρώτη στάση τα Ψαχνά. Μια εκδήλωση που στηρίχτηκε σε τρεις πραγματικές ιστορίες, με πιο συγκινητική για εμένα της εικοσιτριαχρονης αφηγήτριας, η οποία πριν ενάμιση χρόνο, άφησε την ζεστασιά της οικίας της στην Ουκρανία και ταξίδεψε για την Ελλάδα ώστε να γλιτώσει από τα δίχτυα του πολέμου.

Η εκδήλωση είχε πολλές συγκινήσεις, πολύ μουσική, τραγούδι και χορό. Πραγματικά αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους χοροδιδασκάλους Δημήτρη Τσοκανη και Βασιλική Πετράκη, στον δάσκαλο μουσικής και τραγουδιού Λευτέρη Πνευματικό, στην ορχήστρα, στην χορωδία και σε όλους τους χορευτές. 

Επόμενη στάση στις 14 Ιουλίου στο Μαντούδι.