Ο Ιάκωβος ο Πέρσης έζησε περί τα τέλη του 4ου αιώνα άρχές του 5ου αιώνα στη πόλη Βηθλαβά, υπήρξε δε στενός φίλος του Πέρση Βασιλέα Ισδιγέρδη προς χάριν του οποίου και απαρνήθηκε τον Χριστιανισμό.
Μετά το θάνατο του βασιλιά και ύστερα από τις παραινέσεις της μητέρας και της συζύγου του, ο Ιάκωβος ασπάστηκε πάλι τον Χριστιανισμό. Πέθανε κατά τα έτη 420-421 ύστερα από το μαρτύριό του από τον Πέρση βασιλιά Βαράμη Ε' (420-438), υιό του βασιλιά Ισδεγέρδη Α΄. Στο μαρτύριο του αγίου αναφέρονται πολλοί βυζαντινοί συγγραφείς, όπως οι Θεοδώρητος Κύρου, Χριστόφορος Μυτιληναίος, Ιωάννης Ευγενικός και άλλοι. [2]Νέωτεροι ερευνητές τοποθετούν χρονικά το μαρτύριο του Ιακώβου στο δεύτερο έτος της βασιλείας του Βαράμη δηλαδή στα 421 μ.Χ. Το μαρτύριο έλαβε χώρα στην πόλη Βαλαπάτη ή Βηλαπάτη (Βet Lapat σύμφωνα με τις Συριακές πηγές), πόλη της Περσίας. Μετά το θάνατό του ο Βαράμης διαπίστωσε την αύξηση της επιρροής των χριστιανών, διέταξε την καύση και τον διασκορπισμό των λειψάνων του. Ορισμένοι πίστοί μετέφεραν κάποια λείψανα σε μονή της Ιβηρίας, πλησίον του Πύργου του Δαβίδ, που είχε ιδρύσει ο Πέτρος Ιβηρικός (411-491). Ο τελευταίος πήγε τα λείψανα του Αγίου στην Αίγυπτο, όπου κατέφυγε μετά τον διωγμό του το 451, επειδή ακολούθησε τον μονοφυσίτη επίσκοπο Τιμόθεο Αίλουρο. Η κάρα του Ιακώβου μεταφέρθηκε στη Νικομήδεια, μετά στο Κόρμερι της Γαλλίας, μέχρι το 1440 για να καταλήξει στο Βατικανό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου