Όλες αυτές τις ημέρες, που γίνεται συζήτηση για τον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία από αυτά, προσπαθώ να διαβάσω και να κατανοήσω που στηρίζονται όταν ζητείται από το κράτος να πάρει μία τέτοια απόφαση.
Πριν από λίγη ώρα έπεσε στα χέρια μου ένα κείμενο ενός φίλου, που μιλάει για την πολικότητα των πραγμάτων.
Ξέρετε, κάποτε άκουγα και έβλεπα συχνά για την πολικότητα των πραγμάτων και των φαινομένων στην φύση, για τον νόμο των αντιθέτων, πως τα ετερώνυμα έλκονται, για το γιν και γιανγκ....ειδικά το τελευταίο είχε γίνει της μόδας κάποτε. . Η αντίθεση του αρσενικού με το θηλυκό στοιχείο δεν αλλάζει, όπως δεν αλλάζει η νύχτα και η μέρα, το φως και το σκοτάδι, η αλήθεια και το ψεύδος. Ενδιάμεσα βέβαια υπάρχουν όλου του κόσμου οι αποχρώσεις, όμως οι πόλοι παραμένουν αυτοί, όπως τους γνωρίζουμε από τα αρχαία χρόνια. Αν χάσουμε κάποιον από τους πόλους, αν δεν τον λάβουμε υπ'όψιν μας, αμέσως θα χάσουμε την δυνατότητα να βρούμε μια κάποια ισορροπία, θα μπατάρουμε.
Το ίδιο συμβαίνει και σε ότι αφορά την γονιμοποίηση. Από την βοτανολογία, την ζωολογία και την ανθρωπολογία υπάρχει το άρρεν και το θήλυ, δηλαδή το αρσενικό και το θηλυκό και όταν γονιμοποιηθούν γεννούν το νέο μέλος.
Από εκεί και πέρα σε ότι αφορά την ομοφυλοφιλία και ειδικότερα στην Αρχαία Ελλάδα πιστεύω σύμφωνα με όσα έχω διαβάσει, δεν ήταν ίδια με την σημερινή εποχή. Θεωρώ ότι είχε περισσότερο σχέση με τον πλατωνικό έρωτα και όχι τον σωματικό. Δηλαδή κάτι σαν θαυμασμός κ.ο.κ. Όχι ότι δεν υπήρχαν και περιστατικά σωματικής συνεύρεσης, τα οποια ήταν καταδικαστέα αρκεί να διαβάσει κάποιος το Συμπόσιο του Πλάτωνα ή να δει τους νόμους του Σόλωνα.
Επομένως σε ότι αφορά την ομοφυλοφιλία δεν είναι αρρώστια, όπως θέλουν κάποιοι επιστήμονες να υποστηρίζουν. Όμως από εκεί και πέρα σε ότι αφορά τον γάμο και την τεκνοθεσία, μου άρεσε πολύ η άποψη΄που αναφέρει πως η λύση για τα ορφανά-παρατημένα παιδιά είναι να βοηθάει πράγματι το κράτος (και όχι στα λόγια, καθώς προς το παρόν μόνο εμπόδια βάζει, που αποτρέπουν αντί να διευκολύνουν την διαδικασία) τα ετερόφυλα ζευγάρια που θέλουν να υιοθετήσουν ένα ή περισσότερα από αυτά τα παιδιά, με οικονομική και ψυχολογική υποστήριξη, αλλά και με διαπαιδαγώγιση των νέων γονέων για το τι σημαίνει μητρότητα και πατρότητα, για τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που έχουν να επωμιστούν. Αυτή είναι πράγματι μια στάση αγάπης προς τα παιδιά, προς την κοινωνία γενικά, εκ μέρους του κράτους και των ενήλικων ανθρώπων.
Κλείνοντας; θέλω να πω ότι ουδέποτε βοήθησαν οι ακραίες απόψεις και θέσεις σε οποοδήποτε ζήτημα, από οποιοδήποτε πλευρά και αν προέρχονται. Και αυτό το αναφέρω διότι είδα πολύ ακραίες τοποθετήσεις από ιερείς αλλά και από την πλευρά των ομοφυλοφίλων οι οποίες είναι καταδικαστέες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου