Όπως έχω αναφέρει σε πολλές αναρτήσεις μου υπάρχουν αρκετές λέξεις, που έχουν χάσει την αρχική τους σημασία για διάφορους λόγους.
Μια εξ αυτών είναι και η λέξη δαίμων.
Η λέξη **δαίμων** προέρχεται από την αρχαία ελληνική. Αρχικά, η λέξη δαίμων δεν είχε αρνητική σημασία και υποδήλωνε το πνεύμα ή τη θεϊκή δύναμη. Στην αρχαία Ελλάδα, οι δαίμονες είχαν σημαντικό ρόλο στις ζωές των ανθρώπων. Συναντούνται σε πλήθος συγγραμμάτων, όπως του Ομήρου, του Ησιόδου, του Πλάτωνα, του Πλούταρχου, του Ηρόδοτου κ.α. Αναφέρονται κυρίως σαν θεότητες που δρουν στον ουράνιο χώρο ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους. Η έννοια του δαίμονος ισοδυναμούσε με την μοίρα, την ειμαρμένη. Επομένως, δαίμων είναι αυτός που μοιράζει, που δίνει μερίδια και κατ' επέκταση "αυτός που ορίζει τη μοίρα ενός ανθρώπου" ¹². Στην πραγματικότητα, η λέξη "ευδαιμονία" (eudaimonia), που σημαίνει ευτυχία, προέρχεται από τον ίδιο ριζικό όρο, υποδηλώνοντας την ευνοϊκή μοίρα ή την ευτυχή κατάσταση ². Στην αρχαία Ελλάδα, οι δαίμονες ήταν πνευματικές οντότητες που επηρέαζαν την ανθρώπινη ζωή, και η αντίληψη για αυτούς διαφέρει από τις σύγχρονες αντιλήψεις περί δαιμόνων ².
Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, η αντίληψη για τους δαίμονες άλλαξε. Στον δυτικό αποκρυφισμό και τη μαγεία της Αναγέννησης, η έννοια του δαίμονος προέκυψε από τη συγχώνευση της ελληνορωμαϊκής μαγείας, της εβραϊκής αγκαντάχ και της χριστιανικής δαιμονιολογίας. Έτσι, πιστεύεται ότι ένας δαίμονας είναι μια πνευματική οντότητα που μπορεί να εξαπλωθεί και να ελεγχθεί. Στη σύγχρονη δυτική απόκρυφη παράδοση, ένας δαίμονας θεωρείται κακόβουλος και ικανός να κατέχει ζωντανά πλάσματα 2.
Συνοψίζοντας, η αρχική θετική έννοια του δαίμονα έχει εξελιχθεί σε αρνητική, κυρίως λόγω των πολιτιστικών και θρησκευτικών αλλαγών
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου