Η ιστορία και η ετυμολογία του σταυρού.

Σήμερα το βράδυ σε όλους τους Ιερούς ναούς θα ψαλλει το σήμερον κρεμαστό επί ξύλου. Και σε αυτή την ανάρτηση προσπαθώ να κάνω μια ιστορική αναδρομή και να βρω την ετυμολογία της λέξεως σταυρός. 

 Ο σταυρός είναι ένα από τα αρχαιότερα θρησκευτικά σύμβολα, που ενώ προϋπήρχε του Χριστιανισμού, τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση, στις μέρες μας αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως το κύριο σύμβολο της χριστιανικής πίστης.

Ένας τεράστιος όγκος στοιχείων, σύμφωνα με τους ερευνητές, καταδεικνύει ότι ο σταυρός στην πραγματικότητα χρησιμοποιήθηκε χιλιάδες χρόνια πριν από τη γέννηση του χριστιανισμού. Πιστεύεται, πως πηγή προέλευσης του είναι οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι μέσω των οποίων διαδόθηκε σταδιακά και σε άλλα μέρη του κόσμου, όπως την Αίγυπτο, τη Συρία, την Ελλάδα και την Ινδία. 

Στην Ασία, το σύμβολο της Μητέρας Γης Ντούμου και της ένωσης της με τον Ουρανό, είναι ένα κινέζικο ιδεόγραμμα το οποίο αναπαριστά έναν ισοσκελή σταυρό μέσα σε ένα τετράγωνο. Οι Βαβυλώνιοι είχαν συνδέσει τον σταυρό με τον Σάμας, θεό του Ήλιου και ταυτόχρονα κριτή στον κάτω κόσμο. Στην Αφρική ήταν συνδεδεμένος με τη Μεγάλη Μητέρα Θεά που γέννησε τον κόσμο, ενώ τα αγάλματα των βασιλέων των Ασσύριων φέρουν χαραγμένα κοσμήματα με το σχήμα του σταυρού στο στήθος, τονίζοντας με αυτό τον τρόπο την θεϊκή τους προστασία και εύνοια. 

Ο σταυρός της Ελληνικής σημαίας… προέρχεται από την Κνωσό του 1600 π.Χ!

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί η Ελληνική σημαία φέρει ισοσκελή σταυρό και όχι τον ανισοσκελή χριστιανικό;

Η πιθανότερη απάντηση είναι ότι οι κατασκευαστές του εθνικού σύμβολου… πρέπει να γνώριζαν περισσότερα από ότι νομίζαμε!

Ο ισοσκελής σταυρός ήταν ανέκαθεν ιερό σύμβολο των θαλασσοπόρων Ελλήνων, μια και συμβόλιζε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Οι θαλασσοκράτορες Κρήτες αλλά και γενικότερα οι θαλασσινοί Έλληνες με τα αναρίθμητα νησιά και τα ποντοπόρα ταξίδια τους, όφειλαν να γνωρίζουν στοιχεία προσανατολισμού με κάθε δυνατή λεπτομέρεια.

Εδώ βλέπουμε τον ισοσκελή σταυρό της Κνωσού 1600 χρόνια πριν από τον Ιουδαιοχριστιανικό σταυρό. Αυτός ο σταυρός της Κνωσού βρίσκεται και στην Ελληνική σημαία!

Την λέξη (σταυρός) συναντούμε για πρώτη φορά στα ομηρικά έπη Ιλιάδα Ω 453, Οδύσσεια λ 11. Η λέξη χαίρει ευρείας χρήσης κατά τους επόμενους αιώνες. Θα την συναντήσουμε στον Ηρόδοτο («τρεις σταυρούς υπίστησι» – 6ος αιώνας, στον Θουκυδίδη -5ος αιώνας. Την χρησιμοποιεί επίσης ο Ξενοφών (5ος-4ος αιώνας και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης -1ος αιώνας. Βικιπαίδεια 

Στην αρχαία Ελλάδα, σχετίζονταν (μεταξύ άλλων) με τον Βάκχο και τον Απόλλωνα και εμφανίζεται στο μέτωπο της Άρτεμης της Εφέσου. Επιπλέον, κατά την αρχαία Ελληνική παράδοση, την βραδιά της Πανσέληνου του Απριλίου, που ήταν αφιερωμένη στις Σεληνιακές Θεές Άρτεμις και Εκάτη, συνήθιζαν να φτιάχνουν μικρά κυκλικά ψωμάκια και να τ’ αφήνουν στα σταυροδρόμια, για να εξευμενίσουν την Θεά, να ευλογεί με την προστασία της όποιον περνούσε από κει. Τα σταυροδρόμια υπήρξαν άμεσα συνδεδεμένα με την Θεά Εκάτη και τον Θεό Ερμή. 

Σταυρός από φλεβωτό μάρμαρο. Ανάγεται στο 1600 προ χριστιανικής χρονολόγησης κατά την Νεοανακτορική περίοδο, και προέρχεται από το Θησαυροφυλάκιο του Ιερού της Κνωσού στην Κρήτη. Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου. Πηγή.

Πανάρχαιο Ελληνικό σύμβολο λοιπόν ο ισοσκελής σταυρός, ο Ελληνικός σταυρός, που συμβολίζει τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, τα τέσσερα στοιχεία της φύσης, την ισορροπία και αρμονία του σύμπαντος, την διτότητα. Αυτός είναι ο ισοσκελής σταυρός του Διός. 

Η πρώτη σημασία της λέξης «σταυρός» είναι «όρθιος πάσσαλος, παλούκι», και παράγεται από το θέμα – σταυ, του ρήματος «ίστημι», δηλαδή «στήνω». Ομόρριζες με τον σταυρό είναι η λέξη στύλος, αλλά και η στύση… 

Κατά άλλους από ιστός και αύρα ταύρος ταυρομάχος κεντάω αύρα κέντα σε σειρά χρήση ιστός χρυσός ιστός σπονδυλική στήλη το στερνο το Ξίφος ξιφοειδές λαβή ιστός κατάρτι ράβδος ράβω οδό ίση οδό Οδυσσέας από την ουρά κόκκυγας ως τον νου ουρανό καταρτι ξύλο τιμή άξονας αξία σταυρός στραβός ξύλο στρόβιλος στήλη άνωση ανάσταση στολή αποστολή 12 ζευγάρια πλευρά 12 περιπέτειες του Οδυσσέα.  

Άλλη μια άποψη αναφέρει ότι προέρχεται από Εις ταυ φέρω.... φέρω κάτι σε σχήμα Τ.... 

Στα ρωμαϊκά χρόνια ο σταυρός εθεωρείτο σύμβολο τιμωρίας, ντροπής και κατάρας. Εκεί επάνω σταύρωναν τους εγκληματίες για να πεθάνουν μέσα σε φρικτούς πόνους. Πάνω στο σταυρό κάρφωσαν και τον Ιησού Χριστό, σαν να ήταν κακούργος. Από τότε ο σταυρός, από σύμβολο ντροπής, έγινε καύχημα και καμάρι για τους χριστιανούς. Υπάρχει σαν σύμβολο στις σημαίες πολλών κρατών και στην ελληνική. Βρίσκεται ψηλά στα καμπαναριά και στους θόλους των εκκλησιών μας. Στολίζει τα στήθη πολλών χριστιανών κι είναι το φυλαχτό τους. Για τους χριστιανούς ο σταυρός είναι σύμβολο αγάπης και θυσίας.

Ο Χριστιανικός Σταυρός έχει μεγαλύτερη έκταση προς τα κάτω, στο κάθετο σκέλος του και μικρότερη στο οριζόντιο.

Το κατακόρυφο ξύλο συμβολίζει την αγάπη, τον πνευματικό δρόμο που πρέπει να έχουνε προς το Θεό. Το οριζόντιο ξύλο του Σταυρού συμβολίζει την πορεία μας στην ζωή. Σκοπός του ανθρώπου είναι να ανεβάσει τον οριζόντιο δρόμο του, αυτόν της καθημερινής ζωής του, όσο πιο ψηλά μπορεί στον πνευματικό δρόμο. Αυτός ήταν και πρέπει να είναι ο στόχος του κάθε ανθρώπου. Γι’ αυτό και λέμε ουσιαστικά και μεταφορικά ότι «ο καθένας κουβαλάει τον σταυρό του».

Είναι σύμβολο λοιπόν ο Σταυρός και ως σχεδόν πανανθρώπινο σύμβολο, πρέπει όλοι να το σεβόμαστε και να μην το καταστρέφουμε, κυρίως από χριστιανικούς ναούς, δείχνοντας έτσι το πόσο «χαμηλά πέφτουμε».