Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος συμμετείχαμε με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καστέλλας Αγγελή Γοβιό στις πολιτιστικές εκδηλώσεις του Καρπενησίου Μποτσαρεια 2024.
Κατά την προετοιμασία για την παρέλαση στο Κεφαλόβρυσο, ο Δημοτικός Σύμβουλος και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Αγγελή Γοβιού κος Μακρής Παναγιώτης συνομίλησε με έναν κύριο από έναν Σύλλογο του Μεσολογγίου, όπου λάμβανε μέρος και αυτός στις εκδηλώσεις.
Για μεγάλη έκπληξη όλων ένα εκ των σπαθιών που έφεραν οι Μεσολογγίτες κατά την παρέλαση ήταν και το σπαθί του οπλαρχηγού Δημήτρη Μακρή, το οποίο εκτίθεται στο Μουσείο του Μεσολογγίου και το οποίο μπορείτε να δείτε στις παρακάτω φωτογραφίες, όπου το κρατάει για λίγο ο δικός μας Παναγιώτης Μακρής.
Ας δούμε όμως λίγα λόγια για τον οπλαρχηγό Δημήτρη Μακρή, όπου πολέμησε και Κατά την Έξοδο του Μεσολογγίου και έφερε στα άρματα του την παραπάνω Πάλα.
Γεννήθηκε το 1772 στη Γαβαλού της σημερινής περιφερειακής ενότητας Αιτωλοακαρνανίας. Πατέρας του ήταν ο εύπορος κτηματίας της περιοχής Ευάγγελος Πραγγέλης που είχε πάρει μέρος στην Ελληνική εξέγερση το 1770 και απεβίωσε περί το 1790. Ο Δημήτρης πήρε το προσωνύμιο "Μακρής" λόγω του ύψους του (ήταν ψηλός και λιγνός) το οποίο υιοθέτησε ως επώνυμο. Σε ηλικία μόλις 15 ετών σκότωσε μετά από διένεξη έναν Τούρκο Αγά[2]. Μετά τον θάνατο του πατέρα του εντάχθηκε στο κλέφτικο σώμα του καπετάνιου Γιώργου Σφαλτού που δολοφονήθηκε από τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων και ο Μακρής ανέλαβε έπειτα εκείνος την αρχηγία του σώματος. Διορίστηκε αρματολός του Ζυγού και δεν συνεργάστηκε ποτέ με τον Αλή Πασά, τον οποίο πάντα εχθρευόταν. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1819, δύο χρόνια πριν την Ελληνική Επανάσταση και έδωσε το έναυσμα στη δυτική Ελλάδα στις 5 Μαΐου 1821. Πρωταγωνίστησε στην πολιορκία του Μεσολογγίου, όπου στην έξοδο οδήγησε την αριστερή πτέρυγα της φρουράς. Διακρίθηκε επίσης σε μάχες στο Αγρίνιο και Αιτωλικό. Ακολούθησε αργότερα τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Το 1823 πήρε δίπλωμα στρατηγού. Πήρε μέρος στην εκστρατεία του Ρίτσαρντ Τσωρτς στη Δυτική Στερεά Ελλάδα, στη μάχη της Αράχωβας και σε άλλες σημαντικές συγκρούσεις. Στην προσωπική του ζωή ήταν νυμφευμένος με την Ευπραξία Ραζηκότσικα, κόρη του προύχοντα Στάμου Ραζηκότσικα, με την οποία απέκτησε τρεις γιους και μία κόρη. Αρνήθηκε να συμμετάσχει στον εμφύλιο πόλεμο, ενώ δεν δέχτηκε δημόσια αξιώματα, παρά το ότι του προσφέρθηκαν από τον Βασιλιά Όθωνα. Προηγουμένως, υπήρξε συνεργάτης του Καποδίστρια και εν συνεχεία εντάχθηκε στη Βασιλική Φάλαγγα, ένα τιμητικό σώμα που δημιουργήθηκε ώστε να ενταχθούν σε αυτό όσοι οπλαρχηγοί του Αγώνα αδυνατούσαν λόγω ηλικίας ή από έλλειψη προσόντων να στελεχώσουν τον τακτικό στρατό. Έγινε πληρεξούσιος Ζυγού στη Συνέλευση του 1831. Προτίμησε αργότερα να παραμείνει έξω από τα πολιτικά και τις στρατιωτικές διακρίσεις. Απεβίωσε το 1841 στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Ο ιστορικός Σπυρίδων Τρικούπης έγραψε για αυτόν ότι ήταν ο μόνος οπλαρχηγός της Δυτικής Ελλάδας "όστις δεν φίλησε ποτέ τουρκικήν ποδιάν" ("Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης").
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου