Χρονοντούλαπο της ιστορίας: Καλοκαίρι στο χωριό

Επειδή μεγαλώνουμε και επειδή η καθημερινότητα και τα διάφορα ζητήματα της επιζητούν λύσεις, δεν έχουμε τον χρόνο να ανοίξουμε λίγο το χρονοντούλαπο της ιστορίας μας και να θυμηθούμε όμορφες στιγμές από το παρελθόν και ειδικά από τα παιδικά μας χρόνια. 

Όμως κάποιοι άνθρωποι, όπως και εγώ, που ασχολούνται με παιδιά, είτε ως δάσκαλοι είτε ως φροντιστές είτε ως εθελοντές, μαζί με αυτά κάνουν ένα υπέροχο ταξίδι στο παρελθόν. 

Μια στάση σε αυτό και ειδικά στα καλοκαίρια, που περνούσα στο χωριό, την Βλαχιά εννοώ, έκανα τις προηγούμενες ημέρες και εγώ. Έμπνευση ένα μικρό κορίτσι, που έγραφε μια έκθεση πως πέρασα το καλοκαίρι. 

Αχ τι όμορφες αναμνήσεις που ήλθαν πάλι στο νου μου. Ξυπνούσαμε τα καλοκαίρια με το απαλό αεράκι, που ερχόταν από το Αιγαίο και από το παράθυρο του δωματίου κοίταζα το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Κάποιες φορές η γιαγιά, η Κυρά Αγγέλω, ετοίμαζε το πρωινό είτε γάλα με ζάχαρη είτε γάλα με μέλι. Η γεύση ξεχωριστή. Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν ήταν η ίδια με αυτή του σπιτιού μου. Ήταν πολύ καλύτερη. Άλλοτε το πρωινό, το έφτιαχνε η θεία Τασία, που ήταν ακόμη ελεύθερη και έμενε στο χωριό. 

Η αυλή πολλές φορές μοσχοβολούσε από τα ματσάκια της ρίγανης ή του τσαγιού που είχαν μαζέψει από το βουνό του Πυξαριά η θεία μου ή η γιαγιά μου. 

Καθόλη την ημέρα έπαιζα με τα ξαδέρφια μου, που πηγαίναμε μαζί στο χωριό και η μόνη διακοπή ήταν είτε για να πάμε για μπάνιο είτε για φαγητό είτε για αναψυκτικό στου "Τσαγκαρελη" για τον οποίον θα μιλήσω ίσως σε άλλο δημοσίευμα. 

Μπάνιο κάναμε σε μια παραλία που βρίσκεται κάτω από το χωριό "Χιρομπς" την λένε, όπου όμως ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έχει αυτή την ονομασία. Κατεβαίναμε από ένα μονοπάτι, που περνούσε μπροστά από το Αμπελάκι του παππού μου. Ήταν όμως η χειρότερη μου εμένα. Πρώτον γιατί δεν μου άρεσε το κολύμπι και δεύτερον επειδή ήμουν δυσκίνητος και έπρεπε να ξοδέψω περισσότερη ενέργεια για να κατέβω από το μονοπάτι. Βέβαια η ομορφιά, που αντικριζαμε μετά με έκανε να τα ξεχνάω όλα. 

Κάποιες άλλες φορές πηγαίναμε για μπάνιο στην γνωστή Παραλία του Μακρύ Γιαλού, η οποία τότε ήταν ομορφότερη από το σήμερα και πίναμε πορτοκαλάδα.

Δεν θα ξεχάσω βέβαια από τα καλοκαίρια στο χωριό παρά πολλά πράγματα, όπως τις αυγό φέτες, που μας έφτιαχνε η γιαγιά ή η θεία, τα χωρατα του παππού και τις εκφράσεις της γιαγιάς, για τις οποίες πολλές φορές την πειράζαμε. 

Όσα καλοκαίρια και να περάσουν αυτά τα καλοκαίρια στο χωριό δεν τα αλλάζω με τίποτα.