15 χρόνια χωρίς τον γλύπτη Αντώνη Καραχαλιο

 Γεννήθηκε στα Ψαχνά Εύβοιας τον Μάρτιο του 1919. Το 1942 εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Κατά την αποφοίτησή του, το 1946, συνέχισε με υποτροφία τις σπουδές του στην École des Beaux-Arts στο Παρίσι. Ο «Ψαχνιώτης Γλύπτης» -όπως συνήθιζε να αυτοαποκαλείται- παρέμεινε δημιουργικός μέχρι τον θάνατό του, στις 2 Οκτωβρίου 2009, σε ηλικία 90 ετών.

Φιλοτέχνησε πολλές προτομές, ανδριάντες, γλυπτές συνθέσεις και ανάγλυφα, δουλεύοντας με ευχέρεια ποικίλα υλικά. Το πλούσιο έργο του κινείται σε διάφορες κατευθύνσεις, από καθαρά κλασικιστικές τάσεις έως τη σχηματοποίηση των μορφών και την αρχαϊκή μορφοπλαστική γλώσσα. Χαρακτηριστικά του αποτελούν η ζωηρή φαντασία, η ισορροπία των όγκων και της σχηματικής σύνθεσης, η κομψότητα και η χάρη στην κίνηση. Η απόδοση των μορφών του είναι μερικώς αφαιρετική, με αξιόλογα εκφραστικά και πλαστικά προτερήματα. Στα γυμνά του ξεχωρίζουν το πλαστικό βάρος και η έκφραση ζωής. Γενικότερα, αφετηρία του δεν είναι το θέμα˙ το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται σε έργα μνημειώδη, σε ελεύθερη γραμμή, που στέκονται αρχιτεκτονικά. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με τη ζωγραφική. Ως γλύπτης, πραγματοποίησε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και συμμετείχε σε Διεθνείς Εκθέσεις (όπως, Biennale του Σαο Πάολο και της Αλεξάνδρειας). Απέσπασε 20 πρώτα βραβεία σε διαγωνισμούς και τιμήθηκε πολλές φορές με επαίνους και τιμητικά διπλώματα. Ασχολήθηκε, επίσης, με τη μεταλλοπλαστική αλλά και τη ζωγραφική.

Έργα του κοσμούν αρκετές πόλεις της Ελλάδας. Ενδεικτικά, η προτομή της Μπουμπουλίνας στο Ναύπλιο, οι προτομές των Νίκου Σκαλκώτα, Γιάννη Σκαρίμπα, Ανδρέα Συγγρού και του Αριστοτέλη στη Χαλκίδα, ο ανδριάντας του Στέφανου Σαράφη και το μνημείο των πεσόντων ΕΠΟΝιτών στα Τρίκαλα, «το Κατσικάκι» στο Λουτράκι, η αναθηματική στήλη του «Αφανούς Ναύτου» στη Λίμνη Ευβοίας κ.ά. Πολλά έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών και στις Πινακοθήκες Ρόδου και Χαλκίδας, στο Μουσείο Βορρέ στην Παιανία Αττικής, και πολλά σε ιδιωτικές συλλογές.Την ημέρα του θανάτου του ο Χαλκιδέος ζωγράφος Δημήτρης Μυταράς είχε δηλώσει: "Η Χαλκίδα έγινε πιο φτωχή μετά την απώλεια του σπουδαίου γλύπτη, του γνήσιου και πιστού παιδιού της Χαλκίδας. Υπήρξα μαθητής του στα μικρά μου χρόνια και με οδήγησε στη γνωριμία με την τέχνη και στη Σχολή Καλών Τεχνών. Δεν το ξέχασα ποτέ αυτό.

Υπήρξε μεγάλος πορτρετίστας και πλούτισε τη Χαλκίδα με πλήθος μνημεία. Τον θαύμαζα πάντα για τη ζωγραφική του και πήρα τα πρώτα μαθήματα απ' αυτόν. Όταν ο ΑΣΑΧ γίνει μουσείο, ο κήπος πρέπει να έχει και έργα του Αντώνη ανάμεσα στα δένδρα. Δικαίωσε τη ζωή του και είχε την εκτίμηση όλων.