**Οι Μοιραίοι της καθημερινότητάς μας**
Μες στη βουή των ημερών, βλέπω πράγματα και θάματα. Οι πολίτες πετούν έξω από τους κάδους ό,τι τους περισσεύει, χωρίς σκέψη. Γειτονιές γεμίζουν μπάζα, νιπτήρες, λεκάνες, λες και οι δρόμοι μας έγιναν σκουπιδότοποι. Οι οδηγοί σπέρνουν τον τρόμο, τρέχουν παντού, αγνοούν σχολικούς τροχονόμους και μικρά παιδιά που διασχίζουν τους δρόμους. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, τα μηχανάκια ξεσηκώνουν τον τόπο, με τις εξατμίσεις τους να αντηχούν από τον Σκλήρο μέχρι το κέντρο των Ψαχνών. Ο παράνομος παρκαρισμένος βασιλεύει, οι ταμπέλες, οι στάσεις, οι πλατείες γεμίζουν σπρέι και τα διατηρητέα κτίρια καταστρέφονται.
Βλέπω τις αίθουσες του ΕΠΑΛ, τις οποίες ο δήμος ετοίμασε για τον αγιασμό, σε μια κατάσταση που δεν αξίζει ούτε στους μαθητές ούτε στην πόλη μας. Α μην ξεχάσω και τους "λάτρεις" της ανακύκλωσης που πετούν ωμά κρέατα μέσα στους μπλε κάδους λες και ανακυκλώνονται. Όπως θα δείτε και εσείς παρακάτω.
Κι αναρωτιέμαι: Υπάρχει κανείς να βάλει ένα τέλος σ’ αυτόν τον κατήφορο; Πού είναι η αστυνομία; Πού είναι η ανθρωπιά; Η οικολογική συνείδηση; Τι φταίει πραγματικά;
Όλοι ψάχνουμε τον φταίχτη έξω από εμάς. Ο γείτονας, το κράτος, ο πρωθυπουργός, οι σύμβουλοι, ο δήμαρχος. Αλλά εμείς; Εμείς οι ίδιοι; Φταίμε κι εμείς, αλλά το αρνούμαστε. Όπως οι "Μοιραίοι" του Κώστα Βάρναλη, καθόμαστε και βλέπουμε την καταστροφή γύρω μας, με σκυφτό κεφάλι, μη αναλαμβάνοντας καμία ευθύνη. Παρατηρούμε, σχολιάζουμε, κρίνουμε, αλλά δεν πράττουμε.
«Σαν να μην έγινε τίποτα, όλα καλά» λέμε, ενώ η καθημερινότητα μας διαλύεται. Κι έτσι ζούμε, καλημέρα και καληνύχτα στην ίδια πόλη, περιμένοντας κάποιον άλλον να βάλει τέλος.
Τελικά, ίσως η αλλαγή να ξεκινά από εμάς.
Ας ξεκινήσει με πρόστιμα στα παράνομα παρκαρίσματα και στον θόρυβο από τις εξατμίσεις. Αλλά τολμάει; ψηφαλάκια είναι αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφή