Πώς βγήκε η λέξη Ομφαλός;

 

ὀμφαλός δύο ἐκδοχές:

α) Κατά τόν Ἠσύχιο ὀμφύνειν=αὔξειν, συμνύνειν, αὔξω δὲ, σημαίνει ποιῶ τι μέγα. Τὸ ἔμβρυον αὐξάνεται τρεφόμενον μέσῳ τοῦ ὀμφαλίου λώρου. «διὰ τῆς ὀμφαλίδος ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς μητρὸς αὐτοῦ»(Ἀναξαγόρας). «Ἡ αὔξησις τοῦ κυήματος γίνεται διὰ τοῦ ὀμφαλοῦ»(Ἀριστ.Ζ.Ι.α.13). Κατά τόν Σώρανον ὁ ἰατρός Ἡρόφιλος λέει:«ὀμφαλός, δι' οὗ εἰς θρέψιν ἡ ὕλη, αἱματική καὶ πνευματική παρακομίζεται τοῖς ἐμβρύοις». ὄμφις=ὁ ποιῶν τό καλόν

β) ὀμφή(θεῖα φωνή) ἁλός/ὑγροῦ/θαλάσσης. Μέσα στήν μητρική θάλασσα τοῦ ἀμνιακοῦ ὑγροῦ ὁ ἄνθρωπος τρέφεται μέσῳ τοῦ ὀμφαλοῦ καί ἡ ὀμφή/θεϊκή φωνή ξυπνάει μέσα του σιγά-σιγά... Καί ἐπειδή τά πάντα εἶναι ἀντιγραφή τῆς θεϊκῆς φύσεως, ἡ μάνα Γαῖα/Γῆ ἐδῶ καί χιλιάδες χρόνια τρέφεται ἀπό τήν ἡλεκτρομαγνητική θάλασσα τοῦ κοσμικοῦ σύμπαντος μέσῳ τοῦ δικοῦ της ὀμφαλοῦ, πού βρίσκεται ἐδῶ στήν Ἑλλάδα.

Ἴσως ἀκόμα καί ἀπό ὀμφίς(ὁ ποιῶν καλόν)+ἁλός, αὐτός πού ποιεῖ κάτι καλό μέσα στήν θάλασσα τοῦ ἀμνιακοῦ ὑγροῦ καί συνεκδοχικά τό αὐξάνει κιόλας (τό καλό), γιά νά τό συσχετίσουμε καί μέ τό ὀμφύνειν=αὔξειν.