**Δίρφυς και Μεσσαπία – Γη των Προγόνων**ποίημα του Γιώργου Πρατζίκου

Στης Δίρφυς τις κορφές, χιόνια απλώνονται,  

θρύλοι και όνειρα μαζί της ενώνονται.  

Εδώ που ο Δίας στεφάνωσε τη Ήρα,  

μέσα στα έλατα, στης φύσης την πείρα.  

Στα ρέματα τρέχει νερό κρυστάλλινο,  

ψίθυροι αιώνων, άσμα αθάνατο.  

 Με σθένος πολέμησαν στων Βρυσακιων τη Μάχη

Γοβιό και Κώτσο φώναζαν απ' των Δύο Βουνών τη Ράχη.  

Και στα Αντριαλά , περήφανοι μαχητές,  

την ιστορία μας δίδαξαν του Κώτσου μιμητές .  

Με φωτιά και σίδερο έγραψαν ρίμες,  

του αίματος στο χώμα υπάρχουν ακόμη μνήμες.  

Ω, Δίρφυς, ω, Μεσσαπία, γη ευλογημένη,  

με αίμα, αγάπη και πνεύμα δεμένη.  

Στα έλατά σου οι μύθοι ξυπνούν,  

και οι πρόγονοι πάντα με σένα μιλούν.