**Ένα "Καλημέρα Ελλάδα" που θα μας λείψει** Του Γιώργου Πρατζίκου

 

Σήμερα, νιώθω την ανάγκη να αποχαιρετήσω κάτι που για μένα ήταν πολλά περισσότερα από μια τηλεοπτική εκπομπή. Ήμουν μόλις 9 χρονών όταν ξεκίνησε το "Καλημέρα Ελλάδα". Θυμάμαι τον εαυτό μου να ξυπνά κάθε πρωί και να ακούει εκείνη τη χαρακτηριστική φωνή του Γιώργου Παπαδάκη, που με έναν τρόπο σχεδόν μαγικό σε έβαζε στη μέρα – σε έκανε να νιώθεις ότι, ό,τι κι αν φέρει το σήμερα, υπάρχει κάποιος που το καταλαβαίνει και το σχολιάζει με ευθύτητα, εμπειρία και, πάνω απ’ όλα, με ανθρωπιά.

Για εμένα το "Καλημέρα Ελλάδα" δεν ήταν απλώς ενημέρωση. Ήταν το πρώτο μάθημα κάθε πρωινού. Ήταν το σχολείο της επικαιρότητας, της κοινωνίας, της πραγματικότητας – ένα σχολείο όπου μαθαίναμε να ακούμε, να σκεφτόμαστε, να κρίνουμε. 

Τώρα που κλείνει αυτός ο κύκλος, νιώθω ότι κάτι αυθεντικό φεύγει από τις ζωές μας. Ο Γιώργος Παπαδάκης δεν ήταν απλά παρουσιαστής. Ήταν μια σταθερή φωνή μέσα στα χρόνια, μέσα στις αλλαγές, στις κρίσεις, στις χαρές και στις δυσκολίες. Ήταν ένας "άνθρωπος του σπιτιού μας", που χωρίς ποτέ να τον γνωρίσουμε προσωπικά, νιώθαμε ότι τον ξέραμε.

Το "Καλημέρα Ελλάδα" θα λείψει. Από τα σπίτια μας, από τα πρωινά μας, από εκείνες τις μικρές στιγμές που κάναμε ένα διάλειμμα για να ακούσουμε κάτι αληθινό.

Ευχαριστούμε για όλα, κ. Παπαδάκη. Κρατάω μαζί μου όλα εκείνα τα πρωινά που ξεκινούσαν λίγο πιο φωτεινά χάρη σε εσάς.