Σήμερα λένε γιορταζουμε. Τι μονο σήμερα μας θυμάστε; Κάθε μέρα που είστε; Οταν ζητάμε λίγο φαγητό, λίγο νερό, μια "αγκωνιά" να ζεσταθούμε και να
κοιμηθούμε; Απλά μας διώχνετε λέγοντας: "ουστ από δω" λες και θα σας κάνουμε μεγάλο κακό. Συγγνώμη που κάποια από εμάς μπορεί και να δαγκώσουμε κάποιους ανθρώπους. Είναι είτε από φόβο είτε γιατί θέλουμε να παίξουμε είτε για να μας δώσει καποιος σημασία.Τι ζητάμε; Λίγο αγάπη, λίγο θαλπωρή. Αυτή μας λείπει.
Κάποτε ήμασταν και εμείς σε μια κατοικία, αλλά βλέπετε "τα αφεντικά μας" μια μέρα μας βαρέθηκαν και μας έδιωξαν και γυρνάμε σαν τις άδικες κατάρες.
Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι με ευαισθησίες που μας φροντίζουν. Η Μαίρη, ο Κώστας, η Νίκη, η Μαρία, η Βούλα, η Γιώτα, ο Τάσος, Γιώργος και άλλοι. Συγγνώμη που μου διαφεύγουν κάποιοι αλλά οι κακουχίες βλέπετε. Αχ αν δεν υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι εμείς θα ήμασταν νεκρά όλα από πείνα, δίψα και κακουχία. Βλέπω φίλους μου που πεθαίνουν κάθε μέρα και πραγματικά στεναχωριέμαι. Αχ τι μοίρα και αυτή.
Μακάρι να αποκτήσουμε κάποτε έναν χώρο για να μην βρεχομαστε και να προστατευτούμε από τις κακουχίες και να προστατεύσουμε και εσάς τους ανθρώπους. Διότι ότι και να γίνεται σας αγαπάμε πολύ.
Με αγάπη
Ένας τετράποδος φίλος σας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου