Θανάσης Αγγέλου: Ο άνθρωπος που έκανε την προσφορά τρόπο ζωής στην Εύβοια

 “Δεν ήθελε ποτέ τα φώτα. Ήθελε μόνο να προσφέρει.”

Εδώ και καιρό ήθελα να κάνω ένα αφιέρωμα στον αείμνηστο Θανάση Αγγέλου. Σε έναν άνθρωπο με ύφος και ήθος. Αν και ήταν ένας μεγάλος καλλιτέχνης, όπου είχε συνεργαστεί με ηθοποιούς και σκηνοθέτες όχι μόνο ελληνικής αλλά και παγκοσμίου φήμης. δεν αναφερόταν ποτέ σε αυτά αλλά ο στόχος του ήταν να προσφέρει στον πολιτισμό. 

Τον αείνμηστο Θανάση Αγγέλου τον γνώρισα το 2016, όπου έκανε μαθήματα θεάτρου στον Δήμο Διρφύων-Μεσσαπίων. Πήγα και εγώ για να παρακολουθήσω αλλά από την πρώτη στιγμή είδε ότι μιλούσα με τη μύτη και αυτό θα ήταν πρόβλημα. Μου το ανέφερε από τις πρώτες λέξεις που ανταλλάξαμε και εγώ αρχικά θύμωσα. Μου έθιξε το γόητρο βλέπετε. Όμως με την πάροδο του χρόνου αντελήφθην γιατί το έλεγε και μόνος μου αλλά και με διάφορα μαθήματα που έκαναν, κατάφερα να το αλλάξω. Και για αυτό του είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων. 

Επίσης είχα παρακολουθήσει και ποιητικές βραδιές, που διοργάνωνε ο Θανάσης Αγγέλου στο θεατράκι Ελαιών που βρίσκεται μεταξύ Καθενών και Πισσώνα. Πραγματικά αυτές οι στιγμές θα μείνουν ανεξίτηλες στο νου μου. Είμαι ευγνώμων που γνώρισα τον συγκεκριμένο άνθρωπο, που είχε προσφέρει πολλά στον πολιτισμό αλλά ούτε και αυτός "δεν άγιασε στον τόπο του"! 

Ο Θανάσης Αγγέλου έφυγε από την ζωή 17 Νοεμβρίου το 2021, ωσαν επαναστάτης που ήταν στη ζωή του. 

 Θανάσης Αγγέλου γεννήθηκε στις  03/09/1944  Αποφοίτησε από το Σμαράγδειο και σπούδασε θέατρο στην Αθήνα στη σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη. Έλαβε μέρος και συμπρωταγωνίστησε σε αρκετά κινηματογραφικά και θεατρικά έργα.

ΘΕΑΤΡΟ

● «Ντόμινο», με τον Κώστα Πρέκα

● «Ζητείται ψεύτης», με τον Ντίνο Ηλιόπουλο

● «Βασιλιάς Λιρ», με τον Μάνο Κατράκη

● « Άμλετ», με Μαριέτα Ριάλδη

● «Ιφιγένεια», με Κωστή Μιχαηλίδη

● «Πέρσες», με Κλέαρχο Καραγεώργη

● «Επιτρέποντες», Σκηνή νέας Αττικής κωμωδίας

● «Δύσκολος», Σκηνή νέας Αττικής κωμωδίας

● «Φανή», με Κώστα Χατζηχρήστο και Ντίνο Ηλιόπουλο

Δίδαξε υποκριτική στη σχολή Κωστή Μιχαηλίδη.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Στον κινηματογράφο έπαιξε στις ταινίες:

● «Τζούμ ταρατατζούμ» του Τζέημς Πάρις

● «Kαυτή εκδίκηση» του Τζέημς Πάρις

● «Η δίκη των δικαστών» Φίνος Φιλμ

● «Δικτάτωρ καλεί Θανάση» Φίνος Φίλμ

και στην τηλεοπτική σειρά «Τα δίχτυα της Αράχνης» Τζέημς Πάρις.

Το 1975 πηγαίνει στην Ιταλία και σπουδάζει σκηνοθεσία κινηματογράφου στην UNEVERSITA INTERNAZIONALE DEGLI STUDI SOCIALI στην Ρώμη. Συνεργάστηκε με πολλούς παραγωγούς όπως με Μάριο Τσέκι Γκόρι, Φατσένα, Τζόβινε, Οβίδιο Ασονίτι, Ρομέο Ασονίτι. Με τους σκηνοθέτες Felini, Damiano Damiani, Οtoni, Luigi Cozzi, Guerrieri. Tο 1976 συνεργάστηκε με τον Ovidio Assoniti για την προετοιμασία του κινηματογραφικού έργου «The last concert» με τους Richard Johnson και Pamela Villoresi. Συνεργάστηκε με τους ηθοποιούς Κλαούντια Καρτνινάλε, Αλμπέρτο Σόντι, Ανί Ζιραντό, Φέμι Μπενούσι, Βιτόριο Γκάσμαν, Αντονέλα Λουάλτνι.

Το 1977 η καλλιτεχνική πολιτιστική ένωση της Ρώμης του απένειμε μαζί με τον Βιτόριο Γκάσμαν το βραβείο Checco Durante για τη διάκρισή τους στην ιταλικό κινηματογράφο. Έναν έπαινο για την ταινία La bravata. Το 1978 τιμήθηκε με το βραβείο Pericle d’ oro στην ταινία «Questo si che e un amore» και το 1979 του απονεμήθηκε από τον Ιταλικό τύπο το βραβείο Nouova Emponta. Το 1978 εμπνεύστηκε την ίδρυση της ιταλοελληνικής συμπαραγωγής. Μαζί με τον Διονύσιο Σπηλιωτόπουλο (σύμβουλος παραγωγών) έφεραν σε επαφή την καλλιτεχνική πολιτιστική ένωση της Ρώμης, «Υπουργείο πολιτισμού» με τον υπουργό βιομηχανίας της Ελλάδος κ. Κονοφάγο και υλοποιήθηκε η πρώτη συμπαραγωγή Μάριο-Τσέκι Γκόρι και Γκρέκα Φιλμ, με την ταινία που γυρίστηκε στη Ρόδο. Αλλά οικονομικές διαφορές σταμάτησαν την προσπάθεια.

Το 1980 επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δημιουργεί την διαφημιστική εταιρία Α-Αρτ και το 1989 τον ραδιοφωνικό σταθμό «Ευβοϊκό κανάλι», όπου έγραψε και παρουσίασε έως και το 2012 δεκάδες κοινωνικές εκπαιδευτικές, κωμικές και δραματικές εκπομπές.

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣΕ

● «Πέρσες»

● «Αντιγόνη»

● «Ω τι κόσμος μπαμπά»

● «Ντάικ»

ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ

Το 1965 δημοσιεύονται διηγήματα και ποιήματα του σε περιοδικά και εφημερίδες, ενώ το 1975 γράφει την πρώτη ποιητική συλλογή «Συλλαβίζοντας» .Το 1977 το σενάριο για τον Ιταλικό κινηματογράφο «Αντίστροφη μέτρηση». Ακολουθεί η ποιητική συλλογή «Ενάτη Ημέρα» και δυο θεατρικά έργα, το «Κονιάκ μετά την καταιγίδα» και το «Παγίδα για όνειρα» καθώς επίσης και τα μυθιστορήματα «Το κουμπί», «Εφιαλτικός παράλληλος» και «Βρόμικος ποταμός» σε συνεργασία με τον Νικόλαο Μεταλληνό. Το 2012 γράφει το μυθιστόρημα «Ο ήχος των τενεκέδων» και ακολουθούν «Το πέταγμα της πεταλούδας», «Πειρασμός και σωτηρία» και το θεατρικό «Έσχατο όριο».

Κλείνοντας θέλω να προτείνω προς την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού και την Επιτροπή Πολιτισμού του Δήμου Διρφύων-Μεσσαπίων να καθιερωθεί κάθε χρόνο μια ποιητική βραδιά με την ονομασία του αειμνήστου και αν μπορεί να γίνεται και στο θεατράκι των Ελαιών, αν υπάρχει βέβαια και αν είναι σε καλή κατάσταση.