*Όταν το πένθος γίνεται δρόμος μεταμόρφωσης – Από το 19ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχολογικής Έρευνας*της Νεκταρίας Δανέλη

 

Μια συγκινητική παρουσίαση για την απώλεια, τις διεργασίες του πένθους και τη δυνατότητα ψυχολογικής ανάπτυξης

Χαράματα Κυριακής, στις 9:00 το πρωί, σε μια γεμάτη αίθουσα του 19ου Πανελληνίου Συνεδρίου Ψυχολογικής Έρευνας, παρουσιάστηκαν τα ευρήματα μιας σπουδαίας έρευνας που εστιάζει στις εμπειρίες απώλειας, στις διεργασίες του πένθους και στην ψυχολογική ανάπτυξη που μπορεί να γεννηθεί μέσα από αυτές.

Η παρουσίαση, καρπός συνεργασίας της Νεκταρίας Δανέλη και της Άννας Καλτσούδα, δεν ήταν απλώς μια επιστημονική εισήγηση. Ήταν ένας ζωντανός διάλογος γύρω από την απώλεια, την ανθρώπινη εμπειρία του πόνου και το βαθύτερο νόημα που μπορεί να αποκτήσει το πένθος, όταν του επιτραπεί να ανασάνει.

Ανάμεσα στα βασικά σημεία της εισήγησης:

* Το πένθος δεν είναι μια γραμμική διαδικασία, ούτε έχει απαραίτητα ένα τέλος.

* Η εποχή μας, με υπερεγωτική διάθεση, επιτάσσει να «προχωράμε» γρήγορα, αγνοώντας τη βασική αλήθεια πως *παρελθόν χωρίς πένθος είναι συνεχώς παρόν* (Χρηστίδης, 2014).

* Παρ’ όλο τον πόνο του, το πένθος μπορεί να μεταμορφώσει. Να οδηγήσει σε μια νέα ψυχική ωριμότητα, σε μια επανεκκίνηση που έχει βάθος και ουσία.

Η ατμόσφαιρα στην αίθουσα ήταν συγκινητική. Με μια εξαιρετική Πρόεδρο συνεδρίας και συμμετοχή που έφερε ανταλλαγή ιδεών, εμπειριών και ειλικρινούς συγκίνησης, το πένθος δεν ήταν πια θεωρητικό αντικείμενο – ήταν κοινός τόπος.

Κλείνοντας, η Νεκταρία Δανέλη έδωσε τη δική της σφραγίδα σε όλα όσα ειπώθηκαν με μία φράση που αξίζει να μείνει:

> **«Δεν γράφει κανείς για να δημοσιεύσει, γράφει για να αναπνεύσει».**

Και ίσως δεν μιλάμε για το πένθος μόνο για να το κατανοήσουμε. Μιλάμε γι’ αυτό για να μπορέσουμε να ζήσουμε λίγο πιο ανθρώπινα. Να συνδεθούμε. Να αναπνεύσουμε.

---