Μια ξεχωριστή εξόρμηση στην Τοπική κοινότητα της Αμφιθέας

 

Σήμερα το πρωί είχα την τύχη να συμμετάσχω σε μια όμορφη εξόρμηση, γεμάτη πίστη, ιστορία και ανθρώπινη ζεστασιά, μαζί με μέλη του Συλλόγου Καστέλλας Αγγελή Γοβιού. Ο προορισμός μας: η Αμφιθέα.

Ξεκινήσαμε με την εκκλησία μας· λειτουργηθήκαμε στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας, εκεί όπου ο τόπος μοσχοβολάει λιβάνι και οι ψαλμωδίες σε γεμίζουν με κάτι ανείπωτο. Κατόπιν, περπατήσαμε λίγα μέτρα παρακάτω και βρεθήκαμε σε έναν μικρό θησαυρό: το Λαογραφικό Μουσείο της Αμφιθέας.

Μας υποδέχθηκαν με χαμόγελο εθελοντές που φυλάνε άγρυπνα τη μνήμη αυτού του τόπου. Μάθαμε πως το μουσείο ιδρύθηκε το 1997 από τον τότε πρόεδρο του Συλλόγου, Αντώνη Αντωνίου Αρβανίτη — έναν άνθρωπο με ρίζες βαθιές στην ιστορία της περιοχής, απόγονο του Κώτσου Δημητρίου Αρβανίτη. Ένας τέτοιος δεσμός δεν μπορεί παρά να σε συγκινήσει.

Μας μίλησαν για το έργο του, για το βιβλίο που έχει συγγράψει, το οποίο μάλιστα προσφέρθηκε στα μέλη του συλλόγου μας ως δωρεά — μια πράξη σεβασμού και πολιτισμού. Το μουσείο έχουν επισκεφθεί και εξέχουσες προσωπικότητες, όπως ο δημοσιογράφος Πάνος Σόμπολος, δίνοντας ακόμη μεγαλύτερη αξία στον χώρο αυτόν.

Θα ακολουθήσουν κι άλλες αναρτήσεις, γιατί όλα όσα είδαμε και ακούσαμε αξίζουν να αναδειχθούν. Όμως σήμερα νιώθω την ανάγκη να πω κάτι απλό και ξεκάθαρο: αυτό το μουσείο αξίζει να αποκτήσει τη θέση που του αρμόζει. Χρειάζεται να το γνωρίσει περισσότερος κόσμος. Είναι φορέας μνήμης, παράδοσης και τοπικής αυτογνωσίας.

Κλείσαμε τη μέρα με έναν καφέ στο φιλόξενο «Μέλι και Κανέλα». Εκεί, με φόντο τη συζήτηση και το άρωμα του καφέ, κρατήσαμε στην καρδιά μας την πρωινή αυτή εμπειρία. Μια Κυριακή αλλιώτικη, με ουσία και ψυχή.