Αφιερωμένο στους δύο ήρωες από τα Νέα Στύρα Ευβοίας

 

🕯 *Αφιερωμένο στον Ιωάννη Χατζούδη και τον Δημήτρη Στοιλίδη, που έπεσαν στις φλόγες της Νότιας Εύβοιας, στις 23 Ιουλίου 2007, στα Νέα Στύρα, υπερασπιζόμενοι ζωές και περιουσίες.*

---

**Η Λήθη είναι ύπουλη. Δεν κάνει θόρυβο. Δεν χτυπά πόρτες. Απλώς τρυπώνει στη ροή του χρόνου και σιγά σιγά σβήνει ό,τι δεν της αντιστεκόμαστε να κρατήσουμε ζωντανό.**

Όμως υπάρχουν γεγονότα και άνθρωποι που οφείλουμε να θυμόμαστε. Όχι μόνο για χάρη τους, αλλά και για χάρη μας. Γιατί μέσα από τη μνήμη αυτών που θυσιάστηκαν, καταλαβαίνουμε καλύτερα το μέτρο της προσφοράς και της ευθύνης.

Στις **23 Ιουλίου 2007**, η Νότια Εύβοια, και συγκεκριμένα τα **Νέα Στύρα**, τυλίχθηκαν στις φλόγες. Ήταν μια από τις μέρες που η φωτιά δεν απειλούσε απλώς δέντρα και πέτρες, αλλά ανθρώπους, σπίτια, ζωές ολόκληρες. Δύο άνδρες στάθηκαν μπροστά στην πύρινη λαίλαπα, όχι για να σωθούν, αλλά για να σώσουν.

Ο **Ιωάννης Χατζούδης** και ο **Δημήτρης Στοιλίδης** έπεσαν υπερασπιζόμενοι αυτό που πίστευαν: πως αξίζει να δώσεις τη ζωή σου για να προστατεύσεις τον τόπο σου, τους συνανθρώπους σου, ό,τι αγαπάς.

Δεν ήταν ήρωες από κάποιες σελίδες βιβλίων. Ήταν άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Και όμως, εκείνη τη μέρα, έγιναν κάτι περισσότερο: **ΑΘΑΝΑΤΟΙ**.

Γιατί η αθανασία δεν μετριέται με το πόσα χρόνια ζει κάποιος, αλλά με το αν η μνήμη του μένει **ζωντανή στις καρδιές μας**. Και αυτή η μνήμη δεν πρέπει να αφεθεί να ξεθωριάσει. Οφείλουμε να τη μεταδώσουμε. Να τη διατηρήσουμε. Να τη σεβαστούμε.

Σε κάθε φωτιά που ξεσπά, σε κάθε καταστροφή που απειλεί τον τόπο, το παράδειγμά τους μάς θυμίζει ότι κάποιοι στάθηκαν **φύλακες αθόρυβοι**, μα όχι ανώνυμοι. Κάποιοι άφησαν πίσω τους οικογένεια, όνειρα, ζωή – για να έχουμε εμείς ακόμη ελπίδα.

Ας είναι αιώνια η μνήμη τους.

Και ας μην αφήσουμε ποτέ τη Λήθη να τους αγγίξει.

Γιατί υπάρχουν ονόματα που πρέπει να λέγονται ξανά και ξανά:

**Ιωάννης Χατζούδης. Δημήτρης Στοιλίδης.**

Αθάνατοι.