Σκέψεις: Όχι Άλλες Σιωπές – Να Μιλήσουμε, Να Προστατεύσουμε, Να Σταθούμε Δίπλα. Όχι στη ΒΙΑ των γυναικών

 Με αφορμή ένα βίντεο που έπεσε στην αντίληψή μου, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω δημόσια κάτι που δεν πρέπει να λέγεται μόνο σε ιδιωτικές συζητήσεις ή όταν είναι πλέον πολύ αργά. Ουδείς έχει το δικαίωμα να κακοποιεί. Κανέναν. Ούτε άνδρα, ούτε – και κυρίως – γυναίκα.

Τα περιστατικά ενδοοικογενειακής και συντροφικής βίας πληθαίνουν. Όχι απλώς υπάρχουν — θεριεύουν. Και όσο σωπαίνουμε, τα θεριεύουμε κι εμείς. Πρέπει να μιλάμε. Πρέπει να σπάμε τη σιωπή, γιατί ίσως έτσι σώσουμε έστω και έναν άνθρωπο. Έστω και μία γυναίκα, που μπορεί να είναι κόρη, αδελφή, φίλη, συνάδελφος, γειτόνισσα — ή απλώς, μια ψυχή που αξίζει να ζήσει ελεύθερα και με αξιοπρέπεια.

Και ας το ξεκαθαρίσουμε: δεν είναι άνδρας εκείνος που σηκώνει χέρι. Δεν είναι άνδρας εκείνος που "σαπίζει στο ξύλο" τη σύντροφό του, που την τραυματίζει, που την απειλεί, που τη μετατρέπει σε σκιά του εαυτού της. Δεν είναι άνδρας εκείνος που νομίζει ότι η γυναίκα τού ανήκει. Εκείνος είναι ένας δειλός. Θρασύδειλος. Ένας επικίνδυνος άνθρωπος που φορά τη μάσκα του "άνδρα", για να καλύψει τη μικρότητα και την αρρώστια του.

Πού πήγε ο σεβασμός; Πού πήγε η αγάπη; Πού χάθηκε ο θαυμασμός, ο έρωτας, το νοιάξιμο;

Δεν μπορούμε να το αφήσουμε έτσι. Έχουμε χρέος να σταθούμε δίπλα στις γυναίκες. Να προστατεύσουμε τις κόρες μας, τις αδελφές μας, τις μανάδες μας, τις φίλες μας, τις γυναίκες αυτού του κόσμου που δεν είναι και δεν ήταν ποτέ κτήματα κανενός. Δεν είναι "πράγματα", δεν είναι "res", όπως τις αποκαλούσαν στον Μεσαίωνα. Είναι άνθρωποι. Με ψυχή, υπόσταση, δύναμη, φως.

Και ίσως — ναι, ίσως — να είναι και ανώτερες από εμάς, γιατί φέρουν μέσα τους τη δύναμη της δημιουργίας. Γιατί γεννούν. Γιατί αγαπούν χωρίς όρους. Γιατί παλεύουν καθημερινά μέσα σε έναν κόσμο που ακόμα τις πληγώνει, μα εκείνες στέκονται όρθιες.

Το ακούτε, μισογύνηδες;

Η εποχή της σιωπής τελείωσε. Τώρα είναι η ώρα της φωνής.