Άφησε το παιδί σου να μιλήσει… θα σε εκπλήξει! Του Γιώργου Πρατζίκου

 

Μια από τις πιο όμορφες εμπειρίες που έζησα τις τελευταίες ημέρες ήταν μια συζήτηση που είχα τη Δευτέρα με τα παιδιά του καλοκαιρινού camp του *Playpark Γιώργου Μεθενίτη*, με το οποίο έχω τη χαρά να συνεργάζομαι. Ήταν μια απλή, ειλικρινής, ανθρώπινη κουβέντα – και όμως, έκρυβε μέσα της μεγάλη σοφία.

Απευθύνομαι σήμερα μέσα από αυτές τις γραμμές στους γονείς, τους παιδαγωγούς, σε κάθε ενήλικο που βρίσκεται δίπλα σε παιδιά:

**Αφήστε τα παιδιά να μιλήσουν.** Δώστε τους χώρο να εκφράσουν τις σκέψεις, τις απορίες, τις αγωνίες τους. Δείξτε τους ότι ενδιαφέρεστε πραγματικά για όσα έχουν να πουν. Γιατί έχουν να πουν πολλά – και πολλές φορές, πιο ουσιαστικά και ώριμα απ’ ό,τι φανταζόμαστε.

Προχθές, έμεινα κυριολεκτικά άναυδος από την ωριμότητα και τη διαύγεια των σκέψεών τους. Συζητώντας μαζί τους για ένα θέμα λεπτό και βαθιά υπαρξιακό, καταλήξαμε σε δύο υπέροχα συμπεράσματα – όχι δικά μου, αλλά **δικά τους**:

* Ότι το μεγαλύτερο και πιο όμορφο δώρο που μας έχει κάνει ο Θεός είναι η **ίδια η ζωή μας**. Και όπως αγαπάμε και φροντίζουμε τα δώρα που μας προσφέρουν αγαπημένα μας πρόσωπα, έτσι πρέπει να φροντίζουμε και να αγαπάμε και τη ζωή μας.

* Ότι **ο Θεός δεν τιμωρεί**, αλλά είναι **αγάπη**.

Πόση απλότητα… και πόση αλήθεια!

Τα παιδιά έχουν ανάγκη τη συζήτηση. Έχουν ανάγκη από κάποιον να τα ακούσει και να τα πάρει στα σοβαρά. Έχουν ανάγκη να αισθάνονται ότι η άποψή τους έχει αξία. Και το πιο σπουδαίο; Όταν τους δοθεί αυτός ο χώρος, **μαθαίνουμε κι εμείς από εκείνα**.

Δώστε στα παιδιά σας την ευκαιρία να συμμετέχουν στις αποφάσεις που τα αφορούν. Ακούστε τα. Θα δείτε πόσα πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα δεν ξέρετε ακόμη για το παιδί σας – και θα τα μάθετε όχι από βιβλία, αλλά **από το ίδιο**.

Και ίσως τότε, να θυμηθούμε και κάτι που εμείς οι μεγάλοι έχουμε συχνά ξεχάσει: να μιλάμε με την καρδιά.