Πρώτα οφείλουμε να είμαστε παιδαγωγοί και μετά καθηγητές. Άρθρο της Ευαγγελίας Παπαθανασίου-Καραχάλιου

Σε μια εποχή που η εκπαίδευση συχνά γίνεται συνώνυμο της πίεσης, της ύλης και της αδιάκοπης αξιολόγησης, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ποιος είναι ο ουσιαστικός ρόλος του εκπαιδευτικού: να είναι παιδαγωγός πριν γίνει καθηγητής.

Με ιδιαίτερη συγκίνηση και εκτίμηση, φιλοξενούμε σήμερα στο ιστολόγιο μας ένα κείμενο που δεν αποτελεί απλώς μια άποψη, αλλά έναν καθρέφτη παιδαγωγικής ευαισθησίας. Η φιλόλογος και ειδική παιδαγωγός Ευαγγελία Παπαθανασίου-Καραχάλιου μάς θυμίζει με λόγο γνήσιο και βαθιά ανθρώπινο ότι το να μορφώνεις μυαλά ξεκινά πρώτα από το να αγγίζεις καρδιές.

Ένα άρθρο που αξίζει να το διαβάσουν όλοι όσοι βρίσκονται στην εκπαίδευση – αλλά και όσοι πιστεύουν στη δύναμη της ενσυναίσθησης, της αποδοχής και της έμπνευσης μέσα στην τάξη.

📘 Διαβάστε παρακάτω το πλήρες κείμενο:

Πρώτα οφείλουμε να είμαστε παιδαγωγοί και μετά καθηγητές





Είναι μια περίοδος αυτή που αναρτάται η νέα ύλη μαθημάτων , δίνονται οδηγίες από το Υπουργείο Παιδείας σε καθηγητές, εμείς οι εκπαιδευτικοί συνήθως στα μέσα Αυγούστου ανασκουμπωνόμαστε αφήνοντας πίσω μας το ξέγνοιαστο καλοκαιράκι, τρέχουμε για νέες σημειώσεις, προγραμματίζουμε το διάβασμά μας , γιατί πάντα οφείλουμε να είμαστε στις επάλξεις για τους μαθητές μας, κάνουμε το πρόγραμμά μας και ξεκινάμε για τη νέα σχολική χρονιά. Κι αφού τα έχουμε όλα κάνει με τάξη και συνέπεια αρχίζουμε το ταξίδι μας με συνοδοιπόρους τους μαθητές μας για νέες γνωστικές περιπέτειες.



Κι όμως μέσα σε αυτήν τη φρενίτιδα ξεχνούμε κάτι βασικό. Ξεχνάμε ότι πάνω απ’ όλα οφείλουμε να είμαστε παιδαγωγοί, οφείλουμε πέρα από τις γνώσεις μας να μάθουμε να αφουγκραζόμαστε τα παιδιά , να ακουμπάμε στοργικά και με συνέπεια πάνω στις ανησυχίες τους, να συνδιαλεγόμαστε μαζί τους, να δείχνουμε παντοιοτρόπως ότι είμαστε δίπλα τους όχι μόνο στα λόγια αλλά και έμπρακτα. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από τους καθηγητές τους να ξέρουν ότι τα καταλαβαίνουν, να θυμηθούν και οι ίδιοι ότι κάποτε υπήρξαν παιδιά και είχαν τις ίδιες ανάγκες.



Όλοι θυμόμαστε περνώντας τα χρόνια όχι τα “20αρια” αλλά εκείνον τον καθηγητή, εκείνη την καθηγήτρια που με αγάπη μας μιλούσε, καταλάβαινε από το βλέμμα μας αν κάτι δεν πήγαινε καλά, διακριτικά μας πλησίαζε, μας άκουγε με κάθε προσοχή και μας συμβούλευε.



Πλέον, καθώς περνούν τα χρόνια τα μαθητικά χρόνια και κυρίως εκείνα του Λυκείου, χάνουν την ξεγνοιασιά τους και γίνονται ολοένα και περισσότερο πιο απαιτητικά. Τα παιδιά ξεχνούν τα ενδιαφέροντά τους , φίλους, παρέες και με μεγάλη αγωνία περνούν πολλές ώρες σε φροντιστήρια και σχολεία, προσπαθώντας να πιάσουν τη σχολή της αρεσκείας τους , θυσιάζοντας ταυτόχρονα πολύτιμο χρόνο που δυστυχώς δεν γυρίζει πίσω.



Σε αυτήν την αγωνιώδη προσπάθεια, μέσα σε ένα κλίμα ανταγωνισμού και πίεσης , οφείλουμε να είμαστε εκεί για τα παιδιά. Οφείλουμε να τους δείξουμε ότι τα καταλαβαίνουμε, ότι νιώθουμε την αγωνία τους, βλέπουμε τους κόπους τους και τις θυσίες τους των ίδιων αλλά και των οικογενειών τους. Αντιλαμβανόμαστε τον “Μαραθώνιο” που τρέχουν μέχρι τον τερματισμό και περιμένουμε γεμάτοι συγκίνηση να χαρούμε τους καρπούς των κόπων τους. Ή να τους στηρίξουμε σε μία ενδεχόμενη αποτυχία τους και να τους πούμε ότι πάντα ό, τι γίνεται, γίνεται για καλό.



Μπαίνοντας σε μία αίθουσα ας μην ξεκινάμε κατευθείαν με την αγωνία της ύλης, ας αφήνουμε έστω για ένα πεντάλεπτο πίσω μας τον προγραμματισμό, ας φερθούμε ανθρωπίνως απέναντι σε εφήβους που προβληματίζονται και κοπιάζουν, ας κάνουμε χιούμορ, ας πούμε πώς ήταν η μέρα τους, ας μοιραστούμε μαζί χαρές και λύπες. Ας τους εμπνεύσουμε με τη σειρά μας να έρχονται με χαμόγελο στο σχολείο και όχι να το σκέφτονται με λύπη κάθε φορά το πρωινό ξύπνημα πριν το κουδούνι.



Με λίγα λόγια ας είμαστε περισσότερο παιδαγωγοί και λιγότερο καθηγητές. Έτσι θα επιτευχθούν και τα όνειρα τους , έτσι θα μας εμπιστευτούν, έτσι θα μας θυμούνται καθώς περνούν τα χρόνια με χαμόγελο και όχι με παράπονο. Ο καθηγητής μεταδίδει απλώς γνώσεις. Ο παιδαγωγός εμπνέει.



Ευαγγελία Παπαθανασίου-Καραχάλιου

Φιλόλογος-Ειδική Παιδαγωγός

email επικοινωνίας : evaggelia_pap@hotmail.com