Editorial: Δημοκρατία ή επίφαση Δημοκρατίας;

 

Πολλές φορές θέλω να μιλήσω, αλλά κάτι μέσα μου με κρατά πίσω. Όχι από φόβο — από ένα αίσθημα αδικίας, παραποίησης και ψευδαίσθησης. Ζούμε σε έναν κόσμο που η λέξη "Δημοκρατία" χρησιμοποιείται καθημερινά, αλλά ελάχιστοι την εννοούν πραγματικά. Έχει γίνει ένα «μπαλάκι του τένις», που ο καθένας το πετά με τον δικό του τρόπο, το χρησιμοποιεί όπως τον βολεύει, και το προσαρμόζει στα δικά του συμφέροντα.

Αν σταθούμε ειλικρινά και ετυμολογικά στη λέξη, σημαίνει: εξουσία του λαού. Μα ποιος λαός; Ποιος παίρνει αποφάσεις; Ποιος ενεργεί; Και σε τελική ανάλυση, ποιος ακούγεται;

Ας ξεκινήσουμε από τα απλά, τα βασικά. Όταν ένα δημοκρατικό σχήμα —μια συνέλευση, ένα κίνημα, μια ομάδα πολιτών— ξεκινά έναν διάλογο, οφείλει να τηρεί αρχές. Ο διάλογος δεν είναι τηλεοπτικό πάνελ. Δεν είναι πεδίο εντυπώσεων και προσωπικών επιδείξεων. Χρειάζεται συντονισμό. Ένας συντονιστής που απλά διευθύνει τη διαδικασία, δίνει τον λόγο, φροντίζει να ακουστούν όλοι και να εξαντληθεί το θέμα. Όχι ένας συντονιστής που παρεμβαίνει διαρκώς, έχει άποψη για κάθε τοποθέτηση, σχολιάζει και επηρεάζει.

Αν δεν μπορούμε να τηρήσουμε τη δημοκρατία στις μικρές, απλές μας λειτουργίες, πώς θα την εφαρμόσουμε στα δύσκολα; Αν δεν μπορούμε να σεβαστούμε τη σειρά, τη σιωπή, την ακρόαση, τότε πώς θα σεβαστούμε τη διαφορετική άποψη, την ανάγκη για αλλαγή;

Και εδώ έρχεται η ευθύνη των μεγαλύτερων γενεών. Ήρθε η ώρα να κάνουν ένα βήμα πίσω από την πολιτική και τα κόμματα. Να δώσουν χώρο σε νέους ανθρώπους, με νέα οράματα, με νέες ιδέες. Όχι όμως σε νέους που απλώς μιμούνται τις παλιές, φθαρμένες πρακτικές. Η ανακύκλωση της παθογένειας δεν είναι πρόοδος.

Κάθε πρακτική που μας έφερε ως εδώ, πρέπει να αμφισβητηθεί, να κριθεί και, αν χρειαστεί, να καταργηθεί. Δεν μας αξίζει να ζούμε εγκλωβισμένοι σε συνήθειες που αποδείχτηκαν αδιέξοδες.

Θα κλείσω με μια φράση που μού ήρθε στο νου και με εκφράζει απόλυτα:
«Θα ήθελα να δω έναν σύγχρονο Ηρακλή, με το ρόπαλό του, να τα αλλάζει όλα!»

Γιατί κάποιες φορές, χρειάζεται και λίγη δύναμη, για να ξεριζώσουμε όσα μας κρατούν πίσω.

Αυτή είναι η δική μου άποψη. Και την καταθέτω με πλήρη συνείδηση και ευθύνη.