Συνέντευξη του Γιώργου Καραχάλιου στο eviasmile

Σε μια εποχή που ο κόσμος διψά για αλήθεια, συναίσθημα και αυθεντικότητα, υπάρχουν καλλιτέχνες που επιμένουν να δημιουργούν με ψυχή. Ένας από αυτούς είναι ο Γιώργος Καραχάλιος – μουσικός, στιχουργός και άνθρωπος με βαθιά κοινωνική και καλλιτεχνική ευαισθησία. Η μουσική του δεν είναι απλώς ήχοι και λέξεις· είναι ένας τρόπος να αφηγηθεί όσα δεν αντέχει η σιωπή, να σταθεί δίπλα στους αδύναμους, να φωνάξει για το άδικο, να προσευχηθεί για όσα αξίζουν να σωθούν.

Με αφορμή τη συμμετοχή του στα *Μεσσάπεια 2025* αλλά και τη συνεργασία μας στο ποίημα *«Μια προσευχή ενός παιδιού από την Παλαιστίνη»*, είχα τη χαρά να συζητήσω μαζί του για τη μουσική, την ποίηση, την κοινωνία και τον Πολιτισμό. Όσα μοιράστηκε μαζί μας είναι πολύτιμα.

«Η μουσική είναι ένα ουρλιαχτό για το άδικο – και μια προσευχή για ό,τι μας ενώνει»

Γιώργο, πότε και πώς ξεκίνησε το μουσικό σου ταξίδι; Ποια ήταν η πρώτη σπίθα που σε οδήγησε στη μουσική δημιουργία;

Από πολύ μικρός μεγάλωνα σε ένα περιβάλλον με παραδοσιακούς ήχους του Ανατολικού Αιγαίου και όχι μόνο. Οι γονείς μου άκουγαν πολλή μουσική· ζούσα μια συνάντηση ηχοχρωμάτων. Η επαφή μου με το ροκ ήρθε στα 13 μου, όταν ο πατέρας μου μού έκανε δώρο το The Wall των Pink Floyd. Γύρω στην εφηβεία φτιάξαμε με φίλους την πρώτη μας μπάντα, παίζοντας γνωστά ροκ κομμάτια της εποχής. Λίγο αργότερα ξεκινήσαμε και τις ζωντανές εμφανίσεις.
Η πρώτη σπίθα που με οδήγησε στη μουσική δημιουργία ήταν τα ίδια μου τα βιώματα. Έγραψα τον πρώτο μου στίχο στα 20 μου. Χρειάστηκαν 30 ολόκληρα χρόνια μετά για να τον ηχογραφήσουμε επαγγελματικά σαν τραγούδι, το οποίο περιλαμβάνεται στο άλμπουμ μας με τίτλο «Ακόμα τίποτα δεν είδες».

Πριν λίγες ημέρες συμμετείχες στις πολιτιστικές εκδηλώσεις “Μεσσάπεια 2025”. Πώς βίωσες αυτή τη διοργάνωση και ποια ήταν η εμπειρία σου από τη συμμετοχή σου εκεί;

Κάθε συναυλία μας είναι και μια διαφορετική όμορφη εμπειρία, σαν να χαζεύεις την ανατολή μέσα από τη θάλασσα. Κάθε φορά σου προκαλεί διαφορετικά συναισθήματα, κι ας βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο.
Τα Μεσσάπεια 2025 ήταν πραγματικά μια υπέροχη διοργάνωση με εκπληκτικό κοινό. Συγχαρητήρια σε όσους συνέβαλαν σε αυτό, όπως εσύ Γιώργο, και η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού. Νιώσαμε την αγάπη και τη φιλοξενία από ένα υπέροχο κοινό!

Σου έχει δοθεί συχνά η ευκαιρία να παρουσιάζεις τη μουσική σου σε τέτοιες πολιτιστικές εκδηλώσεις; Πόσο σημαντικά θεωρείς αυτά τα πολιτιστικά «ανταμώματα» για έναν καλλιτέχνη;

Ναι, είναι πολλές οι φορές. Το κοινό έρχεται και μας ρωτάει ποιο ήταν αυτό το τραγούδι που άκουσε, ποιο ήταν το άλλο, πώς μπορούν να το βρουν κ.λπ.
Για μένα είναι το καλύτερο μέσο επικοινωνίας. Αυτή η αμεσότητα που σου παρέχει η συναυλία, ζωντανά, με το κοινό από κάτω – δίνεις και παίρνεις από όλο αυτό μόνο θετικότητα και ενέργεια. Είναι σημαντικό.

Η συνεργασία μας με αφορμή το ποίημά μου “Μια προσευχή ενός παιδιού από την Παλαιστίνη” ήταν για μένα ξεχωριστή. Τι σε άγγιξε σε αυτό το ποίημα και πώς γεννήθηκε η μελοποίησή του;

Ζούμε τη γενοκτονία ενός λαού και ο κόσμος συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα. Με εξοργίζει αφάνταστα αυτό.
Η ευαισθησία σου, φίλε Γιώργο, και η επιλογή σου να καταγράψεις μέσα από το ποίημα αυτό το γεγονός ήταν το πρώτο «κλικ» για μένα. Κάτι συμβαίνει εδώ, κάτι διαφορετικό, σκέφτηκα. Αρκεί κάποιος να μπει στη θέση αυτού του παιδιού που περιγράφεις, για να πλημμυρίσει από συναισθήματα.
Ελπίζω να το απόδοσα όσο καλύτερα μπορούσα, και στο μέλλον να κάνουμε μια επαγγελματική ηχογράφηση. Ήμουν πολύ χαρούμενος.

Ποια ήταν η διαδικασία που ακολούθησες για να το μελοποιήσεις; Ήρθε αβίαστα η μελωδία ή χρειάστηκε χρόνος και εσωτερική επεξεργασία;

Δέχομαι δεκάδες στίχους καθημερινά – και ευχαριστώ όλους – αλλά είμαι γενικά δύσκολος. Δεν μπορώ να λειτουργήσω αν κάτι δεν με αγγίξει.
Όταν κάτι σου αγγίζει την ψυχή, όλα έρχονται αβίαστα. Κλείνω τα μάτια και ζω αυτό που περιγράφει το ποίημα σαν ταινία λίγων λεπτών. Τα δάχτυλα πάνω στις νότες πάνε μόνα τους· άλλοτε οργισμένα, άλλοτε λυπημένα ή χαρούμενα, ανάλογα με το πώς ζεις στο μυαλό σου κάθε λέξη.

Ποιο είναι το προσωπικό σου “μήνυμα” μέσα από αυτή τη μελοποίηση, σε μια εποχή που η Παλαιστίνη – και γενικότερα ο κόσμος – ματώνει καθημερινά;

Για τη σημερινή κοινωνία θα έβαζα τον τίτλο «Ένας φόβος σιωπής». Είναι χρέος του κάθε καλλιτέχνη να φωνάξει για το δίκιο μέσα από την τέχνη του. Να δώσει έμπνευση και δύναμη στους ανθρώπους.
Αυτό είναι και το μήνυμα αυτής της συνεργασίας μας: ένα ουρλιαχτό για το άδικο ενός λαού, με αθώα θύματα τα παιδιά.

Σε γνωρίσαμε πέρσι και στο Φεστιβάλ Ποίησης στο "Μονοπάτι της Ηρώς". Τι αποκόμισες από αυτή τη συνάντηση Τέχνης, λόγου και ψυχής;

Ήταν έκπληξη για μας αυτή η απλότητα, η θετική ενέργεια σε αυτόν τον χώρο. Νιώθαμε την παρουσία της Ηρώς δίπλα μας – και προπαντός των ανθρώπων που μας αγκάλιασαν. Ήμασταν τόσο χαρούμενοι για αυτά που ζήσαμε και γι' αυτούς που γνωρίσαμε!

Η γνωριμία μας έγινε μέσω της αγαπητής μας Εύας Πετροπούλου-Λιανού. Πώς συνδέεσαι καλλιτεχνικά και ανθρώπινα με ανθρώπους σαν την Εύα; Πόσο καθοριστικές είναι τέτοιες “συναντήσεις” στον δρόμο ενός δημιουργού;

Όλα ξεκινούν με τον αλληλοσεβασμό και τα κοινά πιστεύω. Η Εύα είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος γεμάτος φως. Πάντα έχεις να κερδίσεις από τέτοιους ανθρώπους – αρκεί να ξέρεις να τους αφουγκραστείς.

Γενικά, εμπνέεσαι από την ποίηση; Είναι για σένα ένας “μουσικός δρόμος” που σε οδηγεί στη δημιουργία;

Ναι, σαφώς. Είναι η τροφή της ψυχής. Σας αναφέρω μερικούς από τους αγαπημένους μου ποιητές:

• Ναπολέων Λαπαθιώτης

• Νίκος Καββαδίας

• Οδυσσέας Ελύτης

• Τίτος Πατρίκιος

• Μανόλης Αναγνωστάκης

• Κώστας Βάρναλης

• Τάσος Λειβαδίτης

• Νικηφόρος Βρεττάκος

Αν έπρεπε να διαλέξεις τρία βασικά συστατικά που πρέπει να έχει μια μουσική μελοποίηση ποίησης, ποια θα ήταν;

Για μένα δεν υπάρχουν τρία βασικά συστατικά, αλλά μόνο ένα: η αγάπη για αυτό που πας να δημιουργήσεις.

Σε μια εποχή γεμάτη ήχους, πόσο δύσκολο είναι να ακουστεί “μια προσευχή”; Ποιος είναι ο ρόλος της μουσικής στο να αφυπνίσει, να συγκινήσει ή να ενώσει;

Δεν θα έλεγα «σε μια εποχή γεμάτη ήχους» – εκεί πάντα θα βρει τη θέση του και το δικό σου τραγούδι. Θα έλεγα «σε μια εποχή που όλα ελέγχονται», όπως και η μουσική, ειδικά όταν αυτή «ενοχλεί» το σύστημά τους. Εκεί είναι η δυσκολία.
Χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια.
Το δεύτερο σκέλος της ερώτησης είναι και η απάντηση:

«Η μουσική είναι ένας ηθικός κανόνας. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στη σκέψη, απογειώνει τη φαντασία, χαρίζει χαρά στη λύπη και ζωή στα πάντα» – όπως είχε πει και ο Πλάτωνας.

Ετοιμάζεις κάτι νέο αυτό το διάστημα; Υπάρχουν προσεχείς συνεργασίες, εμφανίσεις ή συνθέσεις που θα ήθελες να μας αποκαλύψεις;

Για την ώρα, φίλε Γιώργο, έχουμε ένα πλούσιο καλοκαίρι ζωντανών εμφανίσεων, σε ένα summer tour στο όμορφο νησί μας, την Εύβοια. Υπάρχουν διάφορα στο μυαλό μας – αλλά για αργότερα.

Αν μπορούσες να μελοποιήσεις οποιοδήποτε ποίημα ή κείμενο στον κόσμο, ποιο θα επέλεγες και γιατί;

Είναι τόσα πολλά, με μηνύματα για την Ειρήνη, την Αγάπη, την Επανάσταση…

Κλείνοντας, τι εύχεσαι για τον Πολιτισμό στην Ελλάδα – και ειδικά στην Εύβοια – μέσα από τη δική σου ματιά ως δημιουργός;

Ζούμε σκοτεινές, περίεργες εποχές. Στο χέρι μας είναι να βρούμε τη δύναμη. Αν αλλάξουμε το μέσα μας, αλλάζουμε και τα γύρω μας.
Η Εύβοια δυστυχώς δεν είχε ποτέ βοήθεια για μια βιώσιμη ανάπτυξη. Αφέθηκε στην τύχη της, θύμα πολιτικών αποφάσεων και οικονομικών συμφερόντων των λίγων. Ζούμε με το φάντασμα ενός πολιτισμού που κάποτε άφησε πολλά… σήμερα όμως, τι;
Πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Να δούμε και να βιώσουμε τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία – αυτή της δημιουργικότητας, της συλλογικότητας. Όχι του ραγιαδισμού και της ατομικότητας!
Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη συνέντευξή σου, για τη φιλοξενία σου. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσες οι ερωτήσεις σου!

Η κουβέντα μας με τον Γιώργο δεν ήταν μια τυπική συνέντευξη· ήταν ένα ταξίδι ψυχής. Αν κάτι μένει από αυτή τη συνάντηση, είναι πως η μουσική, όταν γεννιέται από αλήθεια και αγάπη, μπορεί ακόμη να συγκινεί, να ενώνει, να αφυπνίζει.

Μέσα από τις νότες του, τους στίχους και τις πράξεις του, ο Γιώργος μας υπενθυμίζει ότι ο Πολιτισμός δεν είναι προνόμιο λίγων, αλλά ευθύνη όλων μας. Και ειδικά σε έναν τόπο σαν την Εύβοια, που διψά για φως, τέτοιοι δημιουργοί είναι πολύτιμοι συνοδοιπόροι.

Τον ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο, την εμπιστοσύνη και τα λόγια του – μα κυρίως για τη μουσική του, που μιλά εκεί που οι λέξεις σωπαίνουν.