Ύμνος για την Ειρήνη

 

Τον παρακάτω ύμνο εις την Ειρήνην, τον έγραψα για το φεστιβάλ ποίησης γυναικών, που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 20 Αυγούστου στο Μονοπάτι της Ηρώς. 

Χαῖρε, θεά, Εἰρήνη, γλυκεῖα φιλτάτη,

φῶς ἀπ᾽ οὐρανοῦ χαῖρε, κάλλος ἀνθρώπων,
ὅσαι πόλεμοι τέθνηκ᾽, σεῖο χάριν μέλλουσι,
καὶ ἀνθρώπων ψυχαὶ εἰρήνῃ ἐγκαταλείπουσι.

Χαῖρε, κλάδε ἐλαίας, ἐν χερσὶ σεμναῖς ἔχουσα,
καρπὸν εὐλογῶσα καὶ τὴν γῆν ἐφραίνουσα,
μῆλα καὶ μέλι καὶ γάλαν ἐμπνέουσα βίον,
χαρᾶς ἀγαθῆς σπέρμα, ἔαρ πάντοθεν ἀνθίζον.

Χαῖρε, Ζηνὸς κόρη, δίκην τε καὶ νόμον,
τὸν δὲ πόλεμον λύρας ἐναλλάξασα γλυκεῖαν,
πρὸς ἀνδρῶν ψυχὰς ἀγάπην καὶ νόστον φέρουσα,
νόστου τε τέλος, βροτῶν σωτηρία παντός.

Χαῖρε, μακάρια, πᾶσαν πρὸς ἀρετὴν ὁδηγέ,
πάντεσσι διδάξασα τὰ καλά, τὰ θεῖα,
πολιτείας εὐδαιμονίας γένεσιν φέρουσα,
καὶ πόλεων εὐνομίαν, καὶ νόμον ἀρετῆς.

Χαῖρε, θεὰ, εὐμενής, φέρουσα γαλήνην,
καὶ τοῖσιν ἐπ᾽ ἀλλήλοισι τὰς χεῖρας ἐπέσσῃ,
ἵνα πάντα συντιθῶσιν ἐν εὐθυμίᾳ,
καὶ βροτοί, καὶ θεοί, τὸν αἰῶνα εὐφραίνωνται.