Αύρα, της Εύας Πετροπούλου-Λιανού

 

Αύρα 

Mια γυναίκα αυτοπυρπολήθηκε...

Μια γυναίκα...

αυτοπυρπολήθηκε 

Το λέω ξανά και ξανά 

Το σκέφτομαι και φτάνει στο λαιμό μου, δεν μπορώ να πάρω ανάσα, γιατί αυτές οι λέξεις είναι βαριές!!

Δεν είχε να φάει κι η γυναίκα αυτοπυρπολήθηκε!!

Δεν είχε φαγητό!!

Που σε κάθε γωνιά της Αθήνας, βρίσκεις πεταμένο φαγητό 

Βρίσκεις μπολακια για τα αδέσποτα ζώα 

Βρίσκεις σακούλες κρεμασμένους στους κάδους 

Μία γυναίκα που είχε την αξιοπρέπεια της, τη δουλειά της, τη ζωή της, βρίσκεται στο δρόμο..

Χωρίς φαγητό 

Μια γυναίκα, δημοσιογράφος με πτυχία Πανεπιστημίου, έβαλε φωτιά στον ίδιο της τον εαυτό για να μαρτυρήσει....

όπως μαρτυρούν καθημερινά στη Γάζα, στην Υεμένη, στο Σουδάν, στη Συρία

Μια γυναίκα που την λένε Αύρα...

θα έγραψε στο ημερολόγιο της

Σήμερα δεν έχω φαγητό...

Δεν υπάρχει καμία λύτρωση 

Σήμερα θα αυτοπυρπολήθω!!!

Πού είναι η Δημοκρατία σε αυτή τη χώρα;;

Που είναι το κράτος πρόνοιας που φροντίζει τους Έλληνες πολίτες της 

Που είναι οι οργανώσεις τών γυναικών που θα έπρεπε να στηρίξουν την όποια Αύρα

Πού είναι το Δίκαιο;;

Ντροπή μας

Ντροπή σας

Ντροπή τους

Γιατί αφήσαμε αυτούς τους μετά ανθρώπους να κυβερνούν 

Να τρώνε 

Να πίνουν πάνω από τα πτώματα 

Τα κανένα κουφάρια των Ελλήνων πολιτών 

Αφήσαμε την αύρα μας....και γέμισε τοξικά απόβλητα 

Δεν έχουμε τίποτα πια 

Δεν έχουμε Γη 

Δεν έχουμε αέρα 

Δεν έχουμε θάλασσα 

Δεν έχουμε κανένα ανθρώπινο ίχνος πάνω μας

Όταν ένας άνθρωπος φτάνει στο σημείο να κάψει τον εαυτό του 

Εμείς όλοι... κρατάμε τα σπίρτα!!!

Συγνώμη Αύρα!!!!

Εύα Πετρόπουλου Λιανου