Πέντε χρόνια από την "φονική" κακοκαιρία "Θάλεια" στον Δήμο Διρφύων-Μεσσαπίων

 Πέρασαν πέρασαν  χρόνια από εκείνη την εφιαλτική νύχτα, ξημέρωνε 9 Αυγούστου, όπου η "Θάλεια" έπνιξε ότι βρήκε στο πέρασμα της στα Ψαχνά, στα Πολιτικά, στην Καστέλλα και σε άλλα τοπικά διαμερίσματα του Δήμου Διρφύων-Μεσσαπίων αλλά και του Δήμου Χαλκιδέων με τραγικό απολογισμό πέντε νεκρούς, τρεις στα Πολιτικά μεταξύ των οποίων και ένα βρέφος, και ένα ζευγάρι σε τοπική κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Διρφύων. 

Θυμάμαι τον χείμαρρο, που περνούσε από το σπίτι μου και έπαιρνε ότι έβρισκε στο πέρασμά του. Ευτυχώς εμείς δεν πάθαμε μεγάλη ζημιά. Αλλά το πρωί, που σταμάτησε η κακοκαιρία και βγήκα έξω από το σπίτι μου και περπάτησα στους δρόμους των Ψαχνών, είδα την καταστροφή που είχε σημειωθεί. Είδα ανθρώπους να κλαίνε, να κοιτούν με απελπισία τους κόπους μιας ζωής να έχουν γίνει λάσπη, να ψάχνουν ακόμη και ζώα, που είχαν πάρει οι χείμαρροι, να προσπαθούν να καθαρίσουν τα σπίτια τους.

Ο εφιάλτης και ο τρόμος ήταν ζωγραφισμένος στα πρόσωπα όλων των ανθρώπων που έζησαν αυτό το πρωτόγνωρο φαινόμενο στην περιοχή. Κάθε σπίτι και μια ιστορία και ένα δράμα. Και τα χείλη όλων ψελλιζαν ένα μεγάλο Γιατί;

Από τη μια θέλω να ξεχάσω, γιατί ο τρόμος ήταν μεγάλος, αλλά από την άλλη θέλω να θυμάμαι για να μην ξανά συμβούν τέτοια γεγονότα, αλλά και γιατί μου έδωσε μαθήματα ζωής. 

Αυτή η κακοκαιρία μου έμαθε πολλά. Μου έμαθε τι σημαίνει αγάπη, τι σημαίνει αλληλεγγύη, τι σημαίνει ανθρωπιά αλλά και το τι σημαίνει ατομισμός, τι σημαίνει συμφέρον, τι σημαίνει κουτόχορτο και άλλα πολλά.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω πρωτίστως όλους τους αφανείς ήρωες που βοήθησαν συνανθρώπους μας να σωθούν στο παρά πέντε, που βοήθησαν να μαζέψουν τα κομμάτια τους ένα προς ένα και να ξελασπώσουν τα σπιτικά τους και να διασώσουν ότι διασώζεται. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Βάσω, την Βάσω, την Τάνια, την Κούλα, τον Σπύρο, τον Αργύρη, το Νίκο, τον Παναγιώτη, τον Βασίλη, τον Δήμο, την Αναστασία, τη Νίκη, τη Νίκη, τη Μελίνα, την Αντιγόνη, την Χριστίνα, τη Φαίδρα, τη Μαρία, την Αλέκα, την Ελευθερία, την Ματίνα, την Κατερίνα, την Αγγελική, την Ελένη, τη Μαρία, την Σοφία, τον Δαυιδ, τον Θαναση, τον Γιώργο, την Παγωνα, την Κατερινα, την Σταυρουλα, την Βαγγελίτσα, τον Μιχάλη, τον Ανδρέα, τον Γιάννη, την Ελένη, την Θωμούλα, την Πόπη, την Πόπη, τον Παναγιώτη, τον Χρήστο, την Δήμητρα την Αλέκα, τους Προσκόπους, το Χαμόγελο του Παιδιού, τον Ερυθρό Σταυρό, τους Εθελοντές Δασοπυροσβεστες, που ήταν από την πρώτη στιγμή εκεί, τις ομάδες Αλληλεγγύης, τον Δήμο Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννας και όλους όσους βοήθησαν όλες αυτές τις ημέρες για να ορθοποδήσει και πάλι ο κόσμος του Δήμου μας. Δεν χρειάζεται να πω επώνυμα γιατί ο καθένας από το δικό του μετερίζι έβαλε το δικό του λιθαράκι ώστε να απαλύνει τον πόνο των συνανθρώπων μας και δεν χρειάζεται ουδεμία διαφήμιση. Όλοι μια γροθιά έγιναν και έκαναν τα αδύνατα-δυνατά ώστε να σώσουμε όλοι μαζί οτιδήποτε σώζεται. .

Θέλω όμως ξεχωριστά να ευχαριστήσω τον Δήμαρχο Διρφύων-Μεσσαπίων κο Γιώργο Ψαθά, που από την πρώτη στιγμή έκανε ότι ήταν δυνατόν και συντόνισε όλες τις κινήσεις, που χρειάστηκε να γίνουν. 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω πάρα πολύ κόσμο που έμαθαν όλες αυτές τις ημέρες τι σημαίνει άνθρωπος. Ή καλύτερα τι σημαίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Και αυτοί είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που έπαθαν, καταστράφηκαν, αλλά έμειναν ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Κλείνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα, σε αυτή την μαύρη επέτειο για την περιοχή μας, θα ήθελα να εναποθέσω ένα δημοσίευμα από εκείνες τις ημέρες, όπου μια γυναίκα πήγε στον αείμνηστο Αθανασίο Γιαννούκο να κάνει αντιτετανικό. 

"Συγκλονιστικά τα όσα συμβαίνουν τις δύο τελευταίες ημέρες στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Διρφύων-Μεσσαπίων μετά την "Θάλεια". Συγκλονιστική και η στιχομυθία που είχαν μία τουρίστρια που παραθέριζε στα Πολιτικά και ήλθε στα Ψαχνά. Επισκέφθηκε το Κέντρο υγείας και της είπε να πάει να κάνει αντιτετανικό και πήγε στο φαρμακείο του κου Θανάση Γιαννούκου.

Πραγματικά τα λόγια της γυναίκας συγκλονίζουν. Πόσος πόνος τελιά; Πόσο μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος;

" Πριν λίγο...μπαίνει κυρία στο Φαρμακείο κουτσαίνοντας...σας παρακαλώ μου είπαν από το Κ.Υγείας,σημειωτέον με μισό μέτρο νερό μέσα,να κάνω έναν αντιτετανικό ορρό...δεν έχω χρήματα όμως γιατί τα χάσαμε όλα,στα Πολιτικά!...ήλθαμε πριν λίγες 'μέρες για διακοπές,από την Αθήνα και χθες βράδυ τα πήρε όλα το νερό!...κρατείστε το βιβλιάριο και θα σας τα φέρω την Τρίτη!...αχχ...προσπαθούσαμε με τον άντρα μου να σώσουμε τα πράγματα του σπιτιού και τα ρούχα και τις φωτογραφίες της κόρης μου και σε μια στιγμή,κατέρρευσε!...είναι και καρκινοπαθής....τ'άφησα όλα και προσπάθησα να τον σώσω....να μην μου τον πάρει το νερό!...καλά,την ρωτάω,τόσο πολύ ήταν το νερό;...δεν μπορείτε να φαντασθείτε!....κι εκεί επάνω στην προσπάθειά μου,πάτησα κάτι σαν καρφί...ούτε που κατάλαβα τι ήταν!...και καλά,τώρα ήλθατε;...δέκα τόσες ώρες μετά;...τι να κάνω κύριέ μου,αφού τον έβαλα σε μιαν άκρη,προσπάθησα να περισώσω τα πράγματα της κόρης μου αλλά δεν τα κατάφερα...τα πήρε όλα το νερό!....τώρα δεν μας ένεινε τίποτα απ'αυτήν!...την έχασα τριάντα χρονών από καρκίνο,έτοιμη να παντρευτεί!...τώρα έχασα και τα πραγματά της και τις φωτογραφίες της!....πάρτα κυρία μου τα φάρμακά σου...πάρε και το βιβλιάριό σου και άμε στο καλό!...μα;....όποτε μπορείς και άμα....πόσος πόνος και πόση θλίψη "κρυμμένη" σ'έναν διάλογο δυό λεπτών;....καλησπέρα εύχομαι πάντα εφημερεύοντας....." 

10 Αυγούστου 2020