«Πόλεμος και Ειρήνη» – Το ποίημα του Αντώνη Μικέλη στο Μονοπάτι της Ηρώς

 

Στο πλαίσιο του **6ου Φεστιβάλ Ποίησης Γυναικών**, που διοργανώθηκε από το **Πανεπιστήμιο UNAM του Μεξικού** σε συνεργασία με τον **Δήμο Διρφύων - Μεσσαπίων**, στο μαγευτικό **Μονοπάτι της Ηρώς**, παρουσιάστηκε το ποίημα *«Πόλεμος και Ειρήνη»* του ποιητή **Αντώνη Μικέλη**.

Ένα ποίημα βαθιά συγκινητικό, που στέκεται με θάρρος απέναντι στη βία και την καταστροφή του πολέμου και υψώνει φωνή υπέρ της ειρήνης, της αγάπης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Με εικόνες δυνατές και λόγο λυρικό, ο δημιουργός αντιπαραθέτει το αίμα και την οδύνη του πολέμου με τα τριαντάφυλλα, το χαμόγελο και το φως της ειρήνης, υπενθυμίζοντάς μας πως ο αληθινός δρόμος της ανθρωπότητας είναι η γαλήνη και η αγάπη.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

Ποιος είν’ εκείνος ο κριτής σαν βλέπει την οδύνη,

να πει, αυτό το μακελειό για ηθική θα γίνει,

και ότι μόν’ ο πόλεμος τις διαφορές μας λύνει,

σαν μ’ αίμα ανθρώπων βάφεται και γράφεται η ειρήνη;

Μα πάντα ο ισχυρότερος θέλει προσαρμοσμένο,

το δίκιο το Διεθνές στα μέτρα του ραμμένο,

και ότι κάνει μόν’ αυτός, καλώς είναι πραγμένο,

μα και για τον αδύνατο είν’ απαγορευμένο.

Τον κόσμο όλον θέλει τον, σκακιέρα του να κάνει,

κι όπου γουστάρει πάντοτε τα πιόνια του να βάνει.

Όταν το άσπρο το πουλί, το άσπρο περιστέρι,

αγάπη, ειρήνη, δίκαιο, σαν προσπαθεί να φέρει,

του σπάζει τις φτερούγες του, το βάφει σαν κοράκι,

ορμά, ξεσκίζει το, σαν όρνιο σαν γεράκι.

Ποτέ ειρήνη δεν μπορεί να βγει απ’ το κανόνι,

με τις οβίδες της φωτιάς, σαν βγάζει να σκοτώνει,

ξερνώντας την καταστροφή μαύρη οργή φουντώνει,

στου κόσμου όλου τις ψυχές ο φόβος να φυτρώνει.

Με πόνο η ειρήνη προσπαθεί, ψάχνοντας στα σκοτάδια,

μέσα εις τα συντρίμμια τις νύχτες και τα βράδια,

μη βρει ακτίνα του φωτός, μη βρει και κάποια λύση,

να φέρει τον σωφρονισμό σ’ Ανατολή και Δύση

Παιδιά όπου πεθαίνουνε προτού να γεννηθούνε,

εκεί ψηλά στον ουρανό Αγγέλοι θα γινούνε.

Δυο λέξεις σαν προσπάθησα στη ζυγαριά να βάλω,

και προσπαθώ σιγά-σιγά συμπέρασμα να βγάλω.

Ειρήνη με τριαντάφυλλα κι ο πόλεμος με αίμα,

ειρήνη με χαμόγελα και χαρωπό το βλέμμα.

Στον πόλεμο συμπέρασμα

γραφή της ιστορίας,

γονιός να θάβει το παιδί 

μετά πολλής πικρίας.

Ενώ ειρήν’ αντίθετα

κι η φύση έτσι ορίζει,

ο γιος να θάβει τον γονιό

και να τον μακαρίζει.

Όχι στον πόλεμο αδερφοί, στους σκοτωμούς, στο αίμα,

Όχι στο σκότος της σφαγής, στο πονεμένο βλέμμα.

Όχι στο πόλεμο αδελφοί, μα ναι εις την ειρήνη,

κι ο κόσμος όλος για να ζει χωρίς καμιά οδύνη.

ΕΙΡΗΝΗ,

«Ο ΔΡΟΜΟΣ» είναι π’ οδηγεί 

σ’ αγάπη και γαλήνη.