«Ποιος φταίει;» – Όχι αυτοί που μπαίνουν στη φωτιά

 

― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!

― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!

― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!

― Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!

Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα

δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.

«Φταίει το ζαβό το ριζικό μας…» έγραφε ο Κώστας Βάρναλης, βάζοντας σε λίγους στίχους (όπως βλέπετε παραπάνω) την ανθρώπινη τάση να αναζητούμε ευθύνες παντού, εκτός από εκεί που πραγματικά βρίσκονται. Αυτοί οι στίχοι ήρθαν ξανά στο μυαλό μου τις τελευταίες ημέρες, ακούγοντας και διαβάζοντας σχόλια για τη μεγάλη φωτιά στο Παραγάλι.

Κάποιοι σπεύδουν να κατηγορήσουν ανθρώπους που, αντί να κάθονται αναπαυτικά, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή. Μιλάω για τους πυροσβέστες – επαγγελματίες και εθελοντές – που ρισκάρουν καθημερινά τη ζωή τους για να σώσουν ανθρώπους, σπίτια και δάση. Στη συγκεκριμένη πυρκαγιά, κάποιοι από αυτούς τραυματίστηκαν, υπέστησαν εγκαύματα, όμως στάθηκαν όρθιοι μέχρι το τέλος.

Δίπλα τους στάθηκαν δασικοί υπάλληλοι, δασεργάτες, η ΕΜΟΔΕ, Εθελοντές Δασοπυροσβέστες, πολίτες με μηχανήματα. Όλοι, με αυταπάρνηση, έδωσαν ό,τι μπορούσαν για να σταματήσει η καταστροφή.

Αν θέλουμε να μιλήσουμε για ευθύνες, ας τις αναζητήσουμε εκεί που πρέπει: στα ανώτερα κλιμάκια, στο επιτελικό κράτος και στους κυβερνώντες, που οφείλουν να ενισχύσουν τις υπηρεσίες με προσωπικό, εξοπλισμό και μέσα. Δεν φταίνε αυτοί που τρέχουν μέσα στις φλόγες – φταίνε αυτοί που αφήνουν τις υπηρεσίες γυμνές.

Θυμάμαι τα λόγια του Αντιδημάρχου Πέτρου Κορώνη, το 2007 στις μεγάλες φωτιές που στέρησαν τη ζωή σε πέντε συμπολίτες μας, όταν είπε πως δεν έφταιγε ο τότε Δήμαρχος. Ούτε τότε, ούτε τώρα. Ο κ. Μπουροδήμος τότε, όπως και ο σημερινός Δήμαρχος κ. Ψαθάς, έκαναν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό (η πιο εύστοχη απάντηση στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, όπου συζητήθηκε το θέμα αυτό). Και ξέρω από πρώτο χέρι πως ο κ. Ψαθάς ήταν από την πρώτη στιγμή στο μέτωπο, συντονίζοντας με τους αρμόδιους κάθε κίνηση.

Η αγανάκτησή μου είναι μεγάλη. Όχι για την κριτική – αυτή είναι θεμιτή. Αλλά για την άδικη στοχοποίηση ανθρώπων που προσφέρουν με αυταπάρνηση. Αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξει η κατάσταση, ας σταματήσουμε να πυροβολούμε τους μαχητές και ας απαιτήσουμε λύσεις από εκείνους που κρατούν τα κλειδιά.

---