Εορτασμός Παναγίας της Βροντού στον Δήμο Διρφύων -Μεσσαπίων

 

Σήμερα, 8 Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας γιορτάζει το **Γενέσιον της Θεοτόκου**. Στον τόπο μας, υπάρχουν αρκετά ξωκλήσια αφιερωμένα στην Παναγία, που σήμερα φορούν τα γιορτινά τους. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει εκείνο που βρίσκεται στις υπώρειες του Πυξαριά, εκεί που ο ουρανός μοιάζει να σκύβει και να αγγίζει τη γη, εκεί που η θέα απλώνεται απλόχερα μπροστά στον προσκυνητή και στον διαβάτη. 

Οι ντόπιοι το ξωκλήσι αυτό δεν το ξέρουν μόνο ως «Γενέσιον της Θεοτόκου». Το αποκαλούν και **Παναγία η Βροντού**, ή αλλιώς «η Παναγιά που Βροντά». Δεν είναι τυχαίο το όνομα. Κάθε χρόνο, γύρω στη γιορτή της Παναγίας, φυσάει ο δυνατός σιρόκος, και μαζί του έρχονται βροχές, βροντές και αστραπές που αντιλαλούν πάνω στις κορυφές του βουνού. Οι βροντές αντηχούν δυνατά, σαν να συνομιλεί ο ουρανός με τη γη, και τούτη η ηχηρή παρουσία έδωσε το όνομα στην Παναγία που Βροντά.

Παρόμοια προσωνυμία συναντάμε και στη Σάμο, όπου δεσπόζει η ιστορική **Μονή Παναγίας Βροντιανής**. Δεν είναι καθόλου απίθανο να υπάρχει σύνδεση· καθώς στο παρελθόν Σαμιώτες ήρθαν και ρίζωσαν στην Εύβοια, ειδικά στα Ψαχνά και στα γύρω χωριά, φέρνοντας μαζί τους συνήθειες, παραδόσεις και λατρευτικά στοιχεία που ενώθηκαν με τα ντόπια και δημιούργησαν μια νέα ζωντανή κληρονομιά.

Οι παλαιότεροι μιλούν και για ένα άλλο στοιχείο του τόπου: τη δεκαετία του 1930, στο ξωκλήσι της Παναγίας κατασκήνωναν ασθενείς από φυματίωση. Πίστευαν πως το νερό εκεί ήταν θαυματουργό, ικανό να χαρίσει ίαση και παρηγοριά. Έτσι, το ξωκλήσι δεν ήταν μόνο τόπος προσευχής, αλλά και τόπος ελπίδας για τους πονεμένους.

Κι αν αναλογιστεί κανείς  τέτοιες μέρες παλιότερα χρόνια τον καιρό με τις βροντές, τις αστραπές και τις βροχές να σκεπάζουν τον ουρανό, νιώθει πως όλα τούτα τα λαογραφικά στοιχεία δεν είναι απλώς παραδόσεις που χάνονται στον χρόνο. Είναι ζωντανές μαρτυρίες, δεμένες με τη φύση, με τον τόπο και με τους ανθρώπους.

Η **Παναγία που Βροντά**, άλλοτε με τη γλυκιά Της παρουσία και άλλοτε με τη δύναμη του ουρανού, εξακολουθεί να στέκει δίπλα στους ανθρώπους, προστατεύοντάς τους και θυμίζοντάς μας πως η πίστη και η παράδοση πορεύονται μαζί, όπως η βροντή με την αστραπή.