Μια ξεχωριστή συνέντευξη στην φίλη Φαίη Ρέμπελου από τα Ψαχνά
Σε συνεργασία με το
Τη Φαίη Ρέμπελου, αν και μένουμε πολύ κοντά –εκείνη στη Χαλκίδα κι εγώ στα Ψαχνά– (και η ίδια έχει ρίζες από την τοπική κοινότητα των Ψαχνών), τη γνώρισα μέσα από την Εύα Πετροπούλου - Λιανού πέρυσι, στο «Μονοπάτι της Ηρώς». Τελικά, η Εύα και το Μονοπάτι ξέρουν να γνωρίζουν και να ενώνουν ανθρώπους. Από την πρώτη στιγμή που την άκουσα, διέκρινα κάτι ξεχωριστό στα ποιήματά της και είπα ότι θα της πάρω μια συνέντευξη. Ε, ήλθε το πλήρωμα του χρόνου για να πραγματοποιηθεί.
---
1. Φαίη μου, ξέρω ότι δεν δίνεις συχνά συνεντεύξεις. Στο διαδίκτυο, ψάχνοντας, βρήκα μία ακόμη πριν οχτώ χρόνια. Θέλω να σε ρωτήσω πολλά, αλλά θα αρχίσω λίγο ανορθόδοξα: Θέλω να ξεκινήσουμε από την Εύα Πετροπούλου - Λιανού, χάρη στην οποία γνωριστήκαμε. Τι είναι για εσένα η Εύα;
Η Εύα είναι πολυτάλαντη, μια πολύ καλή συγγραφέας παραμυθιών και ποιήτρια.Επίσης μια πολύ άξια διοργανώτρια πολιτιστικων εκδηλώσεων, που έχει και συνεχίζει να προσφέρει τα μέγιστα στον πολιτισμό,ιδιαίτερα σ'αυτήν την δύσκολη και ψυχρή εποχή που ζούμε,που βάζει τα υλικά κέρδη πάνω απ' τον άνθρωπο.Την Εύα την γνώρισα σε ποιητικές συγκεντρώσεις της ομάδας “Ποίηση στην εποχή της εκποίησης” και αμέσως γίναμε φίλες, γιατί πάνω απ' όλα είναι ένας υπέροχος άνρωπος,που ό,τι δίνει το δίνει από την ψυχή της. Ένας αληθινός άνθρωπος που εμπνέει την αγάπη και τον θαυμασμό.
2. Ο χώρος όπου γνωριστήκαμε είναι το «Μονοπάτι της Ηρώς» στα Πολιτικά Ευβοίας, όπου δύο συνεχόμενες χρονιές πραγματοποιήθηκε το Φεστιβάλ Ποίησης Γυναικών Ελλάδα - Μεξικό. Και τις δύο χρονιές συμμετείχες και εσύ. Ποιες είναι οι δικές σου εμπειρίες;
Η εκδήλωση αυτή, για την ειρήνη και την ισότητα των δύο φύλων είναι πολύ σημαντική. Ειδικά όταν λαμβάνει χώρα στο φανταστικό ”Μονοπάτι της Ηρώς” ένα πολύ όμορφο και μυσταγωγικό τοπίο, που μιλάει στις καρδιές μας από μόνο του μέσα από την αγάπη δύο υπέροχων ανθρώπων, των γονιών της Ηρώς, που έδωσαν τα πάντα για να δημιουργηθεί αυτός ο χώρος, δώρο και γέφυρα πολιτισμού. Ο μαγευτικός αυτός χώρος εξάπτει την φαντασία, κάνοντας με να πιστεύω πως θα εισακουστούν οι εκκλήσεις μας για την ειρήνη και την ισότητα σ' όλην την Γη.
Έχω και από τις δύο χρονιές του φεστιβάλ μια υπέροχη εμπειρία,τόσο γιατί πέρασα υπέροχα και με ενέπνευσε, όσο και γιατί γνώρισα υπέροχους ανθρώπους που συμμετείχαν σε αυτό. Η διοργάνωση, η ποίηση, η μουσική, ο χώρος, όλα μαζί ήταν άψογα και έμοιαζαν μ'ένα όμορφο παραμύθι, γεμάτο χαρά και αισιοδοξία.
Επίσης, επειδή Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα και το φεστιβάλ αυτό λαμβάνει χώρα στην επαρχία, συντελεί στην πνευματική ανάπτυξη και άνθιση της τοπικής κοινωνίας, όπως και όλες οι εκδηλώσεις που προβάλλουν, σε εποχές ατομικισμού και πνευματικής αδράνειας, τη συμμετοχή, τη συλλογικότητα και τον πολιτισμό.
3. Παρακολούθησα λίγο το έργο σου *Όλα είναι κύκλος*. Πιστεύεις ότι στη ζωή μας ισχύει κάτι τέτοιο;
Ναι, πιστεύω πως οι ιστορίες μας, οι σχέσεις μας και εν γένει οι ζωές μας, κάνουν τον κύκλο τους, πέραν τούτου όμως, ονόμασα έτσι το βιβλίο μου γιατί οι τέσσερις ιστορίες του δημιουργούν μια κυκλική ροή, αρχίζοντας από την πρώτη,στην οποία η εξουσία μέσα από την ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει ελέγξει πλήρως και υποτάξει τους ανθρώπους.Κατόπιν, θέτοντας προβληματισμούς σχετικά με τις ρίζες μας και τα περιθώρια αντίδρασης στα δύο επόμενα διηγήματα, φτάνει στο τελευταίο, όπου η αγάπη, ο έρωτας και ο αλτρουϊσμός νικάει οτιδήποτε σκληρό και απάνθρωπο προσπαθεί να υποτάξει τους ανθρώπους. Αν αυτή η ανθρώπινη στάση ζωής αποτύχει,γυρίζουμε ξανά στο πρώτο διήγημα.
4. Μου άρεσε ιδιαίτερα η δεύτερη ιστορία του βιβλίου σου, που αναφέρεται σε ένα δέντρο. Όπως έχεις αναφέρει, το δέντρο είναι συμβολικό και παραπέμπει στις ρίζες μας. Πώς βλέπεις τη σημερινή κοινωνία; Έχουμε πιθανότητα να επιστρέψουμε σε αυτές ή τελικά θα ξεριζωθούμε εντελώς;
Χαίρομαι που σου άρεσε, Γιώργο. Η ιστορία με το δέντρο είναι όντως συμβολική και συμβολίζει τις ρίζες μας, που ήδη από την δεκαετία του '90, η ελληνική κοινωνία φαίνεται να ξεχνά, αποφεύγει ή και αρνείται, παρασυρόμενη από τον συρμό του εύκολου νεοπλουτισμού, των αστικών ανέσεων και της απληστίας.
Όπως έχει πει και η γνωστή ποιήτρια Κατερίνα Γώγου, οι ρίζες μας είναι για να πετάμε κλαδιά και όχι για να μας κρατούν κάτω στο έδαφος. Κι εγώ πιστεύω πως η εξέλιξη είναι αναγκαία,όμως χωρίς την παράδοση, τις μνήμες του παρελθόντος και την ιστορία μας, θα έχουμε μια εξέλιξη απάνθρωπη, με σύγχρονες κοινωνίες που έχουν απολέσει τις αξίες και την ευαισθησία τους.
Ειδικά σήμερα,που ο άνθρωπος τείνει να αντικατασταθεί από έναν αριθμό,αυτός είναι ένας μεγάλος κίνδυνος, και οι σχέσεις μας με τις ρίζες μας και την παράδοση και ιστορία μας, ένα πολύ σημαντικό θέμα.
5. Η τελευταία σου ιστορία στο *Όλα είναι κύκλος* αναφέρεται σε ένα θεατρικό παιχνίδι, όπου πρωταγωνίστριες είναι κάποιες κάρτες Ταρώ. Πραγματικά με εξέπληξε αυτό. Ποια κάρτα Ταρώ, από αυτές που παρουσιάζονται στην ιστορία σου, σε αντιπροσωπεύει περισσότερο;
Σε αυτήν την ιστορία με τις κάρτες Ταρώ, που είναι και η τελευταία του βιβλίου ''Όλα είναι κύκλος” και η αγαπημένη μου, ταυτίζομαι με την Χρυσάνθη, που μαζί με τον Νεκτάριο απαρτίζουν το ζευγάρι των Εραστών που είναι και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας και η αγάπη τους φέρνει την κοινωνική επανάσταση και την λύση.Τη νίκη του Ανθρώπου απέναντι στα απάνθρωπα και σκληρά κοινωνικά συστήματα.
Κι αυτό γιατί πάντα πίστευα πως ο έρωτας και η αγάπη, εμπεριέχοντας την αυθεντικότητα της ελεύθερης επιλογής, ήταν, είναι και θα είναι επαναστατικές πράξεις.
6. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, βρήκα ότι έχεις συμμετάσχει σε πολλές ποιητικές συλλογές. Αν και είναι δύσκολο, θέλω να μου πεις ποια συμμετοχή σου ξεχωρίζεις περισσότερο.
Τη συμμετοχή στην ερωτική ποιητική συλλογή “Γεια,σ'αγαπώ, αντίο”, και τη συλλογή για την τρίτη ηλικία”Με το Πι της ποίησης”. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι σημαντικές για μένα όλες οι ανθολογίες ποίησης και πεζογραφίας που έχω συμμετάσχει, δεν με ενέπνευσαν εξίσου, και δεν έδωσα σ'αυτές ό,τι καλύτερο.
7. Ο Σεπτέμβριος είναι αφιερωμένος στην τρίτη ηλικία. Γνωρίζω ότι υπάρχει ποιητική συλλογή αφιερωμένη σε αυτήν, στην οποία έχεις συμμετάσχει. Πώς βλέπει η ποιήτρια και συγγραφέας Φαίη Ρέμπελου την τρίτη ηλικία; Τη φοβίζει;
Όπως γράφω στο ποίημα για την τρίτη ηλικία με το οποίο συμμετείχα “Ο κύκλος της ζωής”, “δεν υπάρχει θάνατος. Στο πρόσωπο κάθε γέρου κρύβεται το μελλοντικό παιδί”. Είναι φυσικό τα γηρατειά και ο θάνατος να μας φοβίζουν, αλλά μόνο σα μελλοντικές ανασφάλειες, που όλοι οι άνθρωποι έχουμε. Στην πραγματικότητα τα γηρατειά είναι η σοφία και το απόσταγμα της ζωής, που σε κάνουν να ξαναβρείς την απλότητά,τον αυθορμητισμό και την παιδικότητα σου.
Όσον αφορά τον θάνατο, είναι κάτι που δεν πρέπει να φοβόμαστε, γιατί πρώτον, όπως γράφει ο συγγραφέας και ψυχολόγος Λέο Μπουσκάλια είναι ο καλύτερος μας φίλος καθώς μας υπενθυμίζει να ζούμε την κάθε στιγμή που μας προσφέρεται, και δεύτερον,όπως έγραψε και ο Επίκουρος, είναι κάποιος που δεν συναντάμε ποτέ, αφού όταν έρχεται αυτός φεύγουμε εμείς.
8. Κλείνοντας, θα ήθελα να ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα και να σε ρωτήσω: τι ετοιμάζεις για το μέλλον
Ετοιμάζω την έκδοση του τέταρτου βιβλίου μου που θα είναι μια ποιητική συλλογή με τον τίτλο “Θύτες ανυποψίαστοι”, που μιλάει για τους ανθρώπους που οι συνέπειες των πράξεων τους, όσο κι αν εξωραΐζουν τα κίνητρα,υπερβαίνουν ακόμη κι αυτούς τους ίδιους και είναι μη διαχειρίσιμες! Είμαι ήδη σε επαφή με τους εκδότες και ελπίζω να υλοποιηθεί σύντομα!
Κλείνοντας, Γιώργο,σ' ευχαριστώ που μου έδωσες το βήμα και τα ερεθίσματα να συστηθώ στον κόσμο και να μιλήσω για μένα και τα έργα μου, αλλά και για την συνολική σου προσφορά στην προαγωγή του πολιτισμού στην ιδιαίτερη πατρίδα μου.
Εύχομαι καλή συνέχεια και στο δικό σου έργο!
**In collaboration with the
Literary cultural initiative
POETRY Unites People
Founder
EVA Petropoulou Lianou**
**An exclusive interview presented by Eviasmile**
Journalist **Giorgos Pratzikos** introduces the beloved author and poet **Fay Rempelou**
I met Fay Rempelou, although we live very close – she in Chalkida and I in Psachna – (and she herself has roots in the local community of Psachna), through Eva Petropoulou-Lianou last year, at “The Path of Hero.” Indeed, Eva and the Path know how to connect and unite people. From the very first moment I heard her, I sensed something unique in her poems and thought to myself that I would one day interview her. Well, the time has finally come.
---
**1. Fay, I know you don’t give interviews often. Searching online, I only found one more from eight years ago. I want to ask you many things, but I’ll start a bit unconventionally: Let’s begin with Eva Petropoulou-Lianou, thanks to whom we met. What does Eva mean to you?**
Eva is multi-talented, a very good writer of fairy tales and a poet. She is also a remarkable organizer of cultural events, who has given and continues to give her utmost to culture, especially in these difficult and cold times we live in, where material gains are placed above humanity. I met Eva at poetry gatherings of the group *Poetry in the Age of Auctioning*, and we immediately became friends because, above all, she is a wonderful person who gives from her soul. A true human being who inspires love and admiration.
---
**2. The place where we met is “The Path of Hero” in Politika, Evia, where, for two consecutive years, the Women’s Poetry Festival Greece–Mexico was held. You also participated both years. What are your experiences?**
This event, dedicated to peace and gender equality, is very important. Especially when it takes place in the enchanting *Path of Hero*, a beautiful and mystical landscape that speaks directly to our hearts, born out of the love of Hero’s parents, who gave everything to create this space, a true gift and cultural bridge. This magical place ignites the imagination, making me believe that our calls for peace and equality across the world will be heard.
From both years of the festival, I keep a wonderful experience, not only because I had a great time and felt inspired, but also because I met amazing people who took part. The organization, the poetry, the music, the venue—all together were impeccable and felt like a beautiful fairytale, full of joy and optimism.
Moreover, because Greece is not only Athens, this festival taking place in the province contributes to the spiritual growth and flourishing of the local community, just like all events that promote, in times of individualism and spiritual inertia, participation, collectivity, and culture.
---
**3. I took a look at your work *Everything is a Circle*. Do you believe that life really works this way?**
Yes, I believe that our stories, our relationships, and our lives in general follow their own cycles. Beyond that, however, I gave my book this title because its four stories create a circular flow, starting from the first, where power, through technological development, has fully controlled and subdued people. Then, raising questions about our roots and our capacity for resistance in the next two stories, it ends with the last, where love, passion, and altruism conquer everything harsh and inhuman that tries to subdue us. If this human stance in life fails, we return again to the first story.
---
**4. I especially liked the second story of your book, which speaks about a tree. As you have mentioned, the tree is symbolic and refers to our roots. How do you see today’s society? Do we have a chance to return to our roots, or will we eventually be completely uprooted?**
I’m glad you liked it, Giorgos. The story with the tree is indeed symbolic, representing our roots, which, since the 1990s, Greek society seems to forget, avoid, or even deny, carried away by the trend of easy affluence, urban comforts, and greed.
As the well-known poet Katerina Gogou said, our roots are there so we can grow branches, not to hold us down to the ground. And I too believe that progress is necessary, but without tradition, the memories of our past, and our history, we will end up with inhuman progress, with modern societies stripped of values and sensitivity.
Especially today, when man tends to be replaced by a mere number, this is a great danger, and our connection to our roots, tradition, and history becomes an essential issue.
---
**5. The last story in *Everything is a Circle* refers to a theatrical game, where the protagonists are Tarot cards. This really surprised me. Which Tarot card, among those that appear in your story, represents you the most?**
In this story with the Tarot cards, which is the final story of the book *Everything is a Circle* and my personal favorite, I identify with Chrysanthe, who, together with Nektarios, forms the Lovers, the protagonists of the story. Their love brings about social revolution and resolution—the victory of Humanity against harsh and inhuman social systems.
And that’s because I have always believed that love and passion, containing the authenticity of free choice, were, are, and will always remain revolutionary acts.
---
**6. Searching online, I saw that you have participated in many poetry collections. Although it’s difficult, can you tell me which contribution stands out the most for you?**
My contribution to the erotic poetry collection *Hello, I love you, goodbye*, and to the collection dedicated to the elderly *With the Pi of Poetry*. That doesn’t mean that all the other poetry and prose anthologies I took part in were not equally important to me, that they didn’t inspire me equally, or that I didn’t give them my best.
---
**7. September is dedicated to the elderly. I know that there is a poetry collection dedicated to them, in which you participated. How does Fay Rempelou, the poet and author, view old age? Does it scare you?**
As I write in the poem for old age with which I participated, *The Circle of Life*, “there is no death. In the face of every old person hides the future child.” It is natural that old age and death scare us, but only as future insecurities that all people share. In reality, old age is wisdom and the essence of life, helping you rediscover your simplicity, spontaneity, and childlike nature.
As for death, it is something we should not fear, because, firstly, as the writer and psychologist Leo Buscaglia says, it is our best friend, reminding us to live each moment that is given to us. And secondly, as Epicurus wrote, it is someone we never actually meet, since when he comes, we are no longer here.
---
**8. To close, I’d like to lighten the mood and ask you: what are you preparing for the future?**
I am preparing the publication of my fourth book, which will be a poetry collection titled *Unaware Perpetrators*. It speaks about people whose actions’ consequences, no matter how much they embellish their motives, transcend even themselves and become unmanageable! I am already in contact with publishers, and I hope it will come to fruition soon!
In closing, Giorgos, thank you for giving me the space and stimulus to introduce myself to the world and talk about myself and my works, as well as for your overall contribution to the promotion of culture in my beloved homeland.
I wish you continued success in your own work.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου