Το Μονοπάτι της Ηρώς στο Μεξικό. Ποίημα του Γιώργου Πρατζίκου

 

Με αφορμή την ημέρα της Ανεξαρτησίας του Μεξικό εχθές, έγραψα ένα επίκαιρο ποίημα, όπου το Μονοπάτι της Ηρώς, που βρίσκεται στα Πολιτικά Ευβοίας, έγινε γνωστό μέχρι εκεί. Ευχαριστώ τον κο Γιώργο Μαραγκό και την σύζυγό του Χρυσή, που με έχουν αγκαλιάσει ως δικό τους άνθρωπο, την Εύα Πετροπούλου -Λιανού, που είναι πραγματικά φάρος πολιτισμού και ενώνει λαούς μέσω της ποίησης και έχουμε μια άψογη συνεργασία εδώ και δύο χρόνια και ετοιμάζουμε πάρα πολλά και το Πανεπιστήμιο του Μεξικό UNAM, που η προσφορά του είναι πάρα πολύ μεγάλη. 

Ακολουθεί ολόκληρο το ποίημα σε ελληνικά και αγγλικά.

---

Μια πεταλούδα άνοιξε φτερά,
κι από την Ελλάδα πέταξε μακριά.
Σαν άστρο πέρασε απ’ τον ουρανό,
κι έφτασε ως τις ακτές του Μεξικό.

Το βλέμμα της θύμιζε παρηγοριά,
η όψη της χάδι, σαν προσευχή γλυκιά.
Την είπαν Ηρώ, σαν φως μακρινό,
μα στ’ αυτιά μου αντήχησε ένα «ευχαριστώ».

Στο μονοπάτι των Πολιτικών
γεννήθηκε όνειρο αγγελικό.
Κι η γη ενώθηκε σ’ έναν παλμό,
σε μια φεγγαράδα, σε ουράνιο χορό.

Κι όποιος ακούει τη σιωπή της ψυχής,
βρίσκει φτερά για να γίνει πηγή.
Μια ευχή ταξιδεύει με κάθε φτερό,
απ’ την Ελλάδα ως το Μεξικό.

---

A butterfly took flight one day,

leaving Greece, it found its way.

Across the skies, so bright, so wide,

to Mexico’s far and golden tide.

Her eyes were solace, soft and clear,

her face a prayer the soul could hear.

They called her Hero, a shining flame,

but to my heart it felt the same

as a quiet whisper: *thank you, friend,*

a gift of light that knows no end.

Upon the path of Politiká,

a dream was born, both pure and high.

The earth became a single song,

a silver moon to dance along.

And those who listen, still and true,

will find their wings, their spirit new.

For every wish takes flight once more,

from Greece to Mexico’s distant shore.