Ένα ποίημα για την Δέσποινα Τσαουλίδου

Τι σου κάνει η αναπόληση στο παρελθόν. Ψάχνοντας στο αρχείο μου, βρήκα ένα ποίημα που είχα γράψει για την αείμνηστη δασκάλα Δέσποινα Τσαουλίδου, η οποία θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου και όσα χρόνια και να περάσουν δεν πρόκειται να την ξεχάσω. 

Εναποθέτω αυτούσιο το ποίημα παρακάτω. Θα σε θυμόμαστε αιώνια Δέσποινα

 Ποίημα για Δέσποινα Τσαουλίδου

Μια δασκάλα αγαπημένη, η Δέσποινα Τσαουλίδου,

Σαν άστρο λαμπερό στη ζωή μας εμφανίστηκε.

Με αγάπη και μεράκι απέδιδε τη γνώση της,

Και στα παιδιά μας χαρά και φως έσπειρε.

Με προσοχή και υπομονή τους καθοδηγούσε,

Στην πορεία της μάθησης τους συνόδευε.

Με το χαμόγελο της καρδιάς της ανταποκρινόταν.

Και τα όνειρά τους με τρυφερότητα προστάτευε.

Έφυγες από τη ζωή, αγαπημένη δασκάλα μας,

Αλλά οι μνήμες σου στις καρδιές μας θα μείνουν ακέραιες.

Τα λόγια σου, οι συμβουλές σου, το πάθος σου για τη γνώση,

Θα μας εμπνέουν και θα μας καθοδηγούν.

Σε ευχαριστούμε, αγαπημένη Δέσποινα,

Για την αφοσίωση σου και τη φροντίδα σου.

Η παρουσία σου ήταν φως στον κόσμο των παιδιών μας,

Και η απώλειά σου μας γεμίζει με θλίψη βαθιά.

Ας πετάξει η ψυχή σου ελεύθερη στον ουρανό γαλήνια,

Και ας φέρει ευτυχία και αγάπη σε ολόκληρη τη γη.

Η ανάμνησή σου θα μας συντροφεύει για πάντα.