Το eviasmile τιμά τον Κώστα Καρυωτάκη

Με βαθύ σεβασμό στην ποίηση που πονά και φωτίζει, το eviasmile αποτίει φόρο τιμής στον Κώστα Καρυωτάκη — τον ποιητή της μελαγχολίας, της ειρωνείας και της υπαρξιακής αγωνίας. Μέσα από την τέχνη, τη μνήμη και τη δημιουργία, αναδεικνύουμε το έργο και την ψυχή ενός ανθρώπου που τόλμησε να κοιτάξει κατάματα την αλήθεια της εποχής του και να την μεταπλάσει σε στίχο.

Η «Μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που 'ναι» γίνεται αφορμή για να θυμηθούμε όλους εκείνους που έγραψαν χωρίς να δοξαστούν, που έζησαν στο περιθώριο αλλά άφησαν πίσω τους φλόγα. Ο Καρυωτάκης δεν είναι απλώς ένας ποιητής· είναι σύμβολο της εσωτερικής πάλης, της ευαισθησίας και της πνευματικής αξιοπρέπειας.

Με αυτή την πρωτοβουλία, το eviasmile ενώνει την Εύβοια με την αιωνιότητα της ποίησης. Γιατί η τέχνη δεν ξεχνά — και δεν ξεχνιέται.

--Από θεούς και ανθρώπους μισημένοι,

σαν άρχοντες που εξέπεσαν πικροί,

μαραίνονται οι Βερλέν· τους απομένει

πλούτος η ρίμα πλούσια και αργυρή.

Οι Ουγκό με «Τιμωρίες» την τρομερή

των Ολυμπίων εκδίκηση μεθούνε.

Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή

μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι.

Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι,

και αν οι Μποντλέρ εζήσανε νεκροί,

η Αθανασία τους είναι χαρισμένη.

Κανένας όμως δεν ανιστορεί

και το έρεβος εσκέπασε βαρύ

τους στιχουργούς που ανάξια στιχουργούνε.

Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή

μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι.

Του κόσμου η καταφρόνια τους βαραίνει

κι αυτοί περνούνε αλύγιστοι και ωχροί,

στην τραγική απάτη τους δοσμένοι

που κάπου πέρα η Δόξα καρτερεί,

παρθένα βαθυστόχαστα ιλαρή.

Μα ξέροντας πως όλοι τους ξεχνούνε,

νοσταλγικά εγώ κλαίω τη θλιβερή

μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι.

Και κάποτε οι μελλούμενοι καιροί:

«Ποιος άδοξος ποιητής» θέλω να πούνε

«την έγραψε μιαν έτσι πενιχρή

μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι;»