### **Δουλεία και παιδική εργασία: μια σκληρή πραγματικότητα που επιμένει**

 

Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Δουλείας, θέλω να μιλήσω όχι με ξηρά στοιχεία, αλλά με την αλήθεια που πονά. Γιατί μπορεί να γιορτάζουμε εδώ και δεκαετίες το τέλος της δουλείας, όμως στην πραγματικότητα… δεν τελείωσε ποτέ. Απλώς άλλαξε πρόσωπο. Εκσυγχρονίστηκε. Κρύφτηκε στα σκοτάδια του 21ου αιώνα και συνεχίζει να θερίζει ζωές.

Η σύγχρονη δουλεία, η καταναγκαστική εργασία, εγκλωβίζει σήμερα πάνω από **20 εκατομμύρια ανθρώπους**. Άνθρωποι που, στην απόλυτη φτώχεια τους, βλέπουν ένα μικρό δάνειο σαν σωτηρία. Και τελικά βρίσκονται δεμένοι χειροπόδαρα σε ένα χρέος που δεν ξεπληρώνεται ποτέ. Ζουν σε υπόγεια, σε εργοστάσια-φαντάσματα, σε χωράφια, σε κουζίνες πολυτελών σπιτιών. Χωρίς δικαιώματα. Χωρίς φωνή. Χωρίς ελπίδα.

Και το χειρότερο; Το γνωρίζουν όλοι. Οι κυβερνήσεις, οι διεθνείς οργανισμοί, όσοι μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα. Κι όμως, η μηχανή της εκμετάλλευσης συνεχίζει ασταμάτητα.

Δίπλα σε όλα αυτά, υπάρχει μια ακόμη πιο σκοτεινή πληγή: το **εμπόριο παιδιών**. Παιδιά που πωλούνται, συχνά από απελπισμένους γονείς, γνωρίζοντας πως θα καταλήξουν σε σπίτια κακοποίησης και σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Υπολογίζεται ότι **800.000 παιδιά** βιώνουν αυτή την κόλαση.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, η **παιδική εργασία** παραμένει μια καθημερινή πραγματικότητα για **218 εκατομμύρια παιδιά**. Παιδιά 5–17 ετών που δουλεύουν αντί να παίζουν, να πηγαίνουν σχολείο, να ονειρεύονται.

Κάποτε, στην εποχή του Dickens, τα ποσοστά ήταν ακόμη χειρότερα. Κι όμως, ακόμη και σήμερα, ο πραγματικός αριθμός ίσως είναι μεγαλύτερος από ό,τι καταγράφεται. Γιατί η σύγχρονη δουλεία κρύβεται καλά. Φορά μάσκες. Ζει πίσω από κλειστές πόρτες.

---

### **Σήμερα, λοιπόν, δεν είναι απλώς μια “ημέρα”. Είναι υπενθύμιση.**

Ότι πίσω από τα στατιστικά υπάρχουν άνθρωποι. Παιδιά. Ζωές.

Ότι η δουλεία δεν ανήκει στο παρελθόν – είναι εδώ, ανάμεσά μας.

Και ότι η σιωπή είναι συνένοχη.

Αν θέλουμε πραγματικά να μιλάμε για δικαιώματα, για πολιτισμό, για ανθρωπιά, τότε η εξάλειψη της δουλείας δεν είναι μια ημερομηνία στο ημερολόγιο. Είναι καθημερινός αγώνας.

Γιατί κανένα παιδί και κανένας άνθρωπος δεν γεννήθηκε για να είναι σκλάβος.

Και όσο υπάρχει έστω κι ένας, δεν έχουμε τελειώσει.