Συλλυπητήρια από την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού Ευαγγελία Μύταλα

 

Όταν τα αδέλφια, για κάποιο λόγο, χωρίζουν, πορεύονται με τη νοσταλγία του γυρισμού για να συνεχίσουν το ταξίδι της ζωής και να ζήσουν όσα δεν έζησαν. Μέσα στο άγνωστο, αρκεί να είναι μαζί και δεν φοβούνται, γιατί έχουν δεθεί γερά με το σχοινί της αγάπης. Έχουν ο ένας τον άλλο και δεν πτοούνται. Ξέρουν ότι η ασπίδα τους σε κάθε εμπόδιο και κακό, στην απογοήτευση και στον πόνο, είναι η καταλυτική τους αγάπη.

Έτσι συνέχισα κι εγώ μαζί σου το δύσκολο ταξίδι της ζωής μου. Μαζί σου, αδελφέ, ήταν επιλογή μου. Ακούμπησα πάνω σου και αφέθηκα να με παρασύρεις, γιατί με ενέπνευσες σαν άνθρωπο. Αφέθηκα στα όνειρά σου, ως ονειροπόλα κι εγώ η ίδια, βρίσκοντας διέξοδο στα τείχη και στις Συμπληγάδες που είχαν στηθεί στη ζωή μου. Σε εμπιστεύτηκα σαν ένα μικρό παιδί, γιατί φώτιζες γύρω σου τον κόσμο, με αγνότητα και θέληση.

Με κέρδισε το αγέρωχο του χαρακτήρα σου, που παραμέριζε κάθε άσχημο και, δια μαγείας, άφηνε στο διάβα σου μόνο θαυμασμό και αγάπη. Κι εγώ σε ακολουθούσα, αδελφέ, γιατί σε πίστευα για έναν λόγο παραπάνω: γιατί σε πίστευε ο Άγγελός μου. Ναι, και ξέρεις πόσο μάτωνε για εσένα…

Σε ακολούθησα, λοιπόν, και σε άφησα να με οδηγείς, γιατί σε πίστεψα χωρίς δισταγμό. Το ταξίδι μας είχε πολλές τρικυμίες, μα ποτέ δεν αφήσαμε το πηδάλιο. Πάντα ερχόταν η γαλήνη, γιατί τα αισθήματα που μας ένωναν ήταν σπάνια και βαθιά. Δεν αφήσαμε τους Κύκλωπες να μας βυθίσουν.

Μα τώρα τι γίνεται, αδελφέ; Τι συμβαίνει; Πού με άφησες; Αθέτησες την υπόσχεσή σου… Μαζί, δεν έλεγες, θα φύγουμε για το υπόλοιπο ταξίδι; Θύμωνες όταν σου έλεγα πως εγώ θα αποχωρήσω… Τώρα τι;

Δεν στεναχωριέμαι τόσο για εμένα, γιατί η ζωή φεύγει και θα σε αναζητώ… Στεναχωριέμαι για τα παιδιά που λάτρεψες. Που τα αφήνεις χωρίς να γνωρίσουν ένα φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση. Να τους δείξεις πώς να αγωνίζονται για τα όνειρά τους, όπως εσύ. Να τους πεις να αγαπούν τον τόπο τους, όπως εσύ, και να αγωνιστούν για ένα καλύτερο αύριο, όπως κατάφερες εσύ.

Αγαπημένε μου Γιώργο, εκεί που πας μην μας λησμονήσεις. Ξέρω πως θα είσαι κοντά στον Θεό που λάτρεψες. Να μας θυμάσαι κι εμάς, που μαζί σου αγωνιστήκαμε για έναν ομορφότερο κόσμο. Η σκέψη σου θα διαλύει τα σκοτάδια μας και το φως σου θα μας οδηγεί να συνεχίσουμε αυτό που εσύ χάραξες.

Και να θυμάσαι, αδελφέ, πως αυτή την αγάπη θα την έχω φυλαχτό επάνω μου.

Σε χαιρετώ,
η αδελφή σου
Βαγγελίτσα